Vrouwen WK Denemarken - Zo hoort zweefvliegen te zijn

Vanochtend werden we wakker in de mist en kon ik nog maar net zien dat de gridbordjes op het veld waren gezet. Alle weermodellen spraken elkaar tegen en voor de wedstrijdleiding was het zelfs nog onzeker of we wel zouden gaan vliegen.. Eerst werd er een opdracht van 154 km uitgeschreven, die naar een aantal keer uitstellen veranderd werd in een AAT van 1.5 uur naar het westen en dan naar het oosten, met minimaal 105 km. Het Cirrus scherm was ondertussen weggetrokken en de wolkenstraten kwamen aan de hemel te staan (de wind valt gelukkig mee met ongeveer 10 knopen), hier hebben we zin in! We stonden helemaal achteraan en ik ging als laatste van de klasse de lucht in.

	Lilian krijgt haar prijs voor de dagoverwinning
We hebben net een nieuwe opdracht	Als laatsten over in de grid

Eenmaal boven steeg het goed en konden we makkelijk naar de basis klimmen. Ondertussen was het al bijna half 4 en veel langer wilden we ook niet wachten om weg te gaan. Goed opgelijnd aan een wolkenstraat vlieg ik zuid op de startlijn af (een straat Noordelijker blijkt achteraf beter). De straat gaf niet overal het goede stijgen, maar bracht me naar de eerste sector, waar ik in een bel wou omkeren. De bel in de sector was niet echt goed genoeg, dus weer een stukje verder met de wind mee en daar zat een vette bel tot aan de basis. Nu lekker glijden met de wind in de rug onder de straten naar de tweede sector, voorbij het vliegveld richting de hei. Hier moest ik nog een keer een straat oversteken, maar ging het glijden aardig goed. Ik kom hier ook de Duitsers tegen, met wie ik nog een stukje de sector invlieg. Ik dacht dat een cumeltje verder nog lonend zou zijn, maar die gaf jammer genoeg geen stijgen en de Duitsers waren al op de weg terug. Het pad terug was goed en ik heb van bijna 400m onder glijpad de hoogte erbij getrokken (+ nog 1 bochtje), nog 1 keer muggenpoetsen en terugglijden met nog heel wat andere kisten om me heen. Uiteindelijk gefinished met 88 km/h, waar ik tevreden over ben, maar wat nog niet genoeg is, de dagwinnares vloog 95 km/h. Toch nog wat harder steken en foutjes eruit halen 🙂 Vanavond mogen we een dansje doen om een groot heksen vuur en worden we ingewijd als deelneemsters aan ons eerste vrouwen wereldkampioenschap. Natasja is een Godmother van een van de nieuwe deeleemsters en die weet al wat ons te wachten staat!