We beginnen langzamerhand in onze wedstrijdroutine te komen. Het opstaan, douchen en ontbijten heeft zich gesetteled, Robin en Ronald verlaten de mansion een half uur eerder dan de clubbies, omdat zij hun vliegtuigen moeten tanken en de teamcaptain komt steeds krapper aan bij de TC-meetings. Voor de briefing staan de vliegtuigen in de grid, zodat we na de briefing voldoende tijd hebben voor de teambuilding en vluchtvoorbereiding. Doordat Martin drie weken later is gearriveerd heeft hij nog wat verhaaltjes en anekdotes die we nog niet eerder aan elkaar verteld hebben als we bij Heineken tot het moment wachten totdat we naar de strip gaan. Alleen het schrijven van het stukkie is s’avonds niet gelukt, omdat de TC naar een bobo-activiteit mocht; de ontvangst door de burgemeester en de Council.
De 2e wedstrijddag was een lange dag. Vooral een lange dag voor de standaardklasse met een opdracht van 479 kilometer. Met de opening van de startlijn om 1 minuut voor twee en een voorspeld einde thermiek van 18.00 uur is een garantie voor een gigantische gaggle. Alle vliegtuigen ongeveer gelijktijdig weg en het verschil wordt gemaakt op de finalglide.
Ter verhoging van de wedstrijdspanning krijgt Ronald tijdens het starten van de clubklasse een lekke band in de grid. Spannend!!!!!!!! 10 Minuten later staat de kist alweer met een opgepompte band startklaar. Henk en Robbie hadden allang nagedacht over wat te doen en de spullen bij zich in de auto en op de strip. De reservebuitenbanden zijn inmiddels op en we hebben nog maar twee binnenbanden. Zoals Francesco al zei: Australië doet wat met banden. We hebben nieuwe besteld. Halverwege het tweede been houden de cumulus op. Na 2,5 uur zien we op de tracking een gigantische gaggle halverwege het derde been. Net voor het laatste keerpunt veroorzaakt een stubblefire een stevige bel waarbij de vliegers elkaar door de rook nauwelijks kunnen zien. Een aantal vliegers verlaat deze bel dan ook heel snel. De diehearts gaan door tot 2.500 meter. Bij de finish blijken Robin en Ronald 7 minuten later binnen dan de winnaar: 945 punten.
De clubklasse vloog een 100 km kortere opdracht, grotendeels op het parcours van de standaardklasse. Het samenvliegen gaat weer goed, ondanks dat het best wel moeilijk is. Bij de evaluatie tijdens het koken in ons huis trekken we de conclusie dat het eerste been te conservatief is gevlogen. Daarna ging het goed. De finalglide van vandaag ging alweer beter en het verlies is beperkt tot 200 punten.
De grap van de dag is een vlieger die net voor de finishcirkel in de paddock stilstaat, met zijn logger uit zijn kist springt en de cirkel inrent……….. De scorer is gelukkig oplettend. Bij de briefing vandaag werd de stelling geponeerd: “loggers can’t walk”. Tot zover de 2e wedstrijddag.
