Trainingsdag 7

Vandaag is in één woord te beschrijven: WOW! Vandaag zou het weer opnieuw iets beter worden dan de dag ervoor, cumulus wolken en een iets hogere wolkenbasis. De opdrachten waren dan ook iets groter: een 500 km driehoek voor Robin en mij en voor de clubklasse een 400 km driehoek. Voor de standaardklasse was de opdracht Narrendera-Hay, een groot gedeelte van het tweede en derde been lag hierdoor in niemandsland.

Na het redelijk lastig hoog komen voor de start, zijn de club en standaardklasse ongeveer tegelijkertijd gestart. Al op het eerste been was het duidelijk dat het een mooie dag zou worden. De basis klom zeer vlot en de bellen waren meteen sterk, tevens konden we goed vaart maken door mooi opgelijnde cumulus.

Na het ronden van het keerpunt Narrendera, ons ondertussen bekend, gingen we de onbewoonde wereld in. Het ging hier als een malle! Overal waar je keek prachtige cumulus wolken op 2500 m en zo ver als je kon kijken: helemaal niets of niemand! Francesco had het ons al verteld, maar je moet het meemaken om te begrijpen. Hier wil je niet buitenlanden. Er zijn geen wegen, er zijn geen huizen, geen mensen, alleen maar minimaal 3 m/s bellen die je omhoog zuigen.

image

Het laatste been ging net zo goed, en zo waren we met maar 15 keer te stoppen om te draaien alweer 500 km verder. Uiteindelijk hebben Robin en ik de hele vlucht samen gevlogen en hebben we de taak met 138 km/h volbracht: een nieuw persoonlijk record voor ons beiden en tevens akelig dichtbij het huidige 15m buitenlands NL record wat op 141 km/h staat van JR met een Ventus 2. De club klasse heeft rondgevlogen met 115 km/h, wat tevens een belachelijk hoge snelheid is voor een lege cirrus. Het is maar goed dat het Service Center Terlet het hoogteroer spelingsvrij heeft gemaakt voor deze hoge snelheden. Morgen weer een mooie dag!

image


Over Ronald Deerenberg

Geboren in Breda op 3 december 1990. Momenteel aan de TU Delft bezig met mijn master Control and Simulation bij de faculteit Lucht- en Ruimtevaarttechniek. Tot mijn zeventiende nog mooit gehoord van zweefvliegen, maar dit veranderde tijdens mijn propedeuse uitreiking in 2008. We konden kiezen tussen drie gratis rondvluchten op een motorkist of een jaar lang gratis zweefvliegen. De keuze was snel gemaakt en zo ben ik terecht gekomen bij de Delftsche Studenten Aeroclub. Het heeft toen overigens nog een half jaar geduurd voordat ik eindelijk eens naar Terlet afreisde om mijn eerste vlucht te maken. Na dit onvergetelijke moment had ik het vliegvirus te pakken en sindsdien ben ik elk weekend te vinden op de thuisbasis van de DSA.