Trainingsdag 4 - Cumels, Convergentie en Blauw

Vandaag een dag met een wat positievere weersvoorspelling dan de afgelopen dagen en een goed vooruitzicht voor de komende week! Zoals elke ochtend ontbijten we samen voor de deur van ons prachtige motelletje en vanochtend ging Ferdi ook een kijkje nemen bij het voeren van de vogels. Naast de witte kaketoes, die enorm veel lawaai maken, zijn er ook mooie, gekleurde ‘papegaaien’ die hier graag gevoerd worden door onze gastheer.

Na de briefing is de lokale krant nog langs geweest voor een interview en een foto bij de Au, we worden (hier) beroemd! De afgelopen dagen moesten we vaak wachten tot de temperatuur voor de juiste basis hoogte bereikt was, maar vandaag konden we al vrij vroeg (12 uur) starten. De cumels stonden al aan de lucht (basis 1400m), Corowa lag net op de grens met het blauw. Beide klasses hadden The Rock (noordoost) als eerste keerpunt en met de wind mee onder de cumels door gaat dat vliegen best aardig. Dichter bij The Rock aangekomen gaat de basis omlaag en blijkt er een convergentielijn richting het Noorden te liggen. Langs de lijn zit goed stijgen en erg gaaf om langs en over de lagere plukjes te vliegen. De standaardklasse gaat verder noordelijk door en volgt de convergentielijn. Nick en ik snijden keerpunt The Rock af en vervolgen onze opdracht richting het westen. Halverwege dit tweede been blauwt het uit, wat altijd een uitdaging is en dus ook goede training voor als het tijdens de wedstrijd voorkomt. We zijn elkaar ondertussen kwijt, omdat ik bij de convergentie de aansluiting had gemist. Door de uitgestrekte velden en het homogene landschap is het soms lastig om trigger punten te spotten en de snelheid gaat er bij mij wat uit. De harde wind helpt ook niet echt mee, de thermiek is erg verwaaid. Maar rustig scharrelen we verder, noord van Urana langs, we beginnen al plekken te herkennen. Na het ronden van het westelijke keerpunt komt het lastigste deel, in het blauw met 35 km/h tegenwind terug naar huis. 1 m/s is niet genoeg om vooruit te komen, met steken van 10km en een glijgetal van 14 🙁 is het veel geduld hebben en rustig door blijven gaan. Nick heeft nog geoefend met thermiek laag oppikken in Australië, geslaagd volgens mij. Robin komt in het blauw nog tot 2200 meter, hoe dat kan is me nog een raadsel. Een interessante dag met veel verschillende luchtsoorten en iedereen uiteindelijk weer thuis. De komende 4 dagen lijken vliegbaar met meer Australisch weer.