Op weg naar de WK junioren – Volume V

Hulp en Giro 555

De vliegtuigen zijn onderweg, via deze link kun je het containerschip volgen. http://www.marinetraffic.com/ais/details/ships/shipid:713613/mmsi:538004424/imo:9275646/vessel:BOX_EMMA

Onze junioren nieuwsbrief wordt goed gelezen, we hebben nu enkele honderden lezers meer dan 3 maanden terug. In de updates over “op weg naar de WK junioren” wordt het duidelijk dat de deelname een grote logistieke en kostbare operatie is.

De onmisbaarheid in die organisatie van het Australian Soaring Centre Corowa is onderhand wel duidelijk. De onmisbaarheid van de NOC*NSF subsidie mag ook wel genoemd worden. De Glider Pilot Shop die een vermogen aan (reserve)apparatuur uitgeleend heeft en Outback Gliding zijn er ook twee die heel waardevol bijdragen.

De eigenaren van de SR, G2, Au en Ag krijgen de komende maand ook nog wat extra aandacht.

Eind mei heb ik, toen nog via iets minder dan 200 E-mailadressen voor het eerst over andere hulp voor het junioren team gesproken. Namelijk, financiële hulp.

Met nu meer dan 400 lezers neem ik het risico dat ik straks de Giro 555 van zweefvliegend Nederland genoemd ga worden. Alles voor het goede doel.

De eerste brief van mei heeft meer dan 2600 euro voor de junioren opgeleverd. Een fantastisch resultaat wat voldoende zegt over hoe er tegen WK deelname van de junioren aangekeken wordt.

De operationele kosten van de drie weken training en het verblijf in Corowa zijn na enig schuifwerk in de begroting nu gedekt.
Waarbij ik wil vermelden dat de teamcaptain en de vliegcoach geheel op eigen kosten in Australië verblijven.

Helemaal in het begin van de organisatie heeft het team al afgesproken dat ze de lusten en de lasten gelijk verdelen. Iedere junior heeft de zelfde eigen bijdrage (veel) en zaken zoals het eigen risico van de verschillende kisten worden boven een bepaald laag bedrag gezamenlijk gedragen.

Door het recente schuifwerk in de begroting is er één post over de hele periode van 6 weken geschrapt. De aerotow retrieve uit de paddock. Of te wel, ophalen na een buitenlanding bij een boer met een sleepkist in plaats van aanhanger.

In Australië zijn de afstanden groot en het team heeft maar twee aanhangers. Eén voor de twee Cirrussen en één voor de 2 LS8en.

Mocht er buitengeland worden dan kan het wel eens nachtwerk of zelfs vroeg in de ochtend worden voordat iedereen weer terug is. Voor de ophalers natuurlijk geen probleem, voor de vliegers vanwege vermoeidheid een groot nadeel. Met een sleep uit een paddock kun je na een buitenlanding op een normaal tijdstip op bed liggen. Een stuk beter dan de concurrent die heel de nacht in een auto zit.

Op de begroting stond een bedrag van 1500 euro voor aerotow retrieve.

Laten we proberen met onze nieuwe lezers van de WK nieuwsbrief die 1500 euro voor aerotow retrieve bij elkaar te krijgen. Als extra steun voor Annemiek, Nick, Ronald en Robin.

Onze vliegers gaan waarschijnlijk de tijd van hun leven krijgen in Australië. Denk je eens in, wat het betekend voor een junior om een Wereld Kampioenschap in Australië te kunnen vliegen.

Met de bijdrage voor de aerotow retrieve kunnen we het team nog beter toerusten voor topprestaties.

Mag ik je daarom een bijdrage voor die aerotow retrieve vragen?

Stort die bijdrage aan op rekening NL17 FVLB 0226197212  van C.N.Koster, Hellouw onder vermelding van WK Junioren

Ik zorg er persoonlijk voor dat je bijdrage goed terecht komt.

 

Hartelijk bedankt,

Nico Koster


Over Nico Koster

Mijn naam is Nico Koster, als 14 jarig jongetje in 1977 begonnen met zweefvliegen bij de Vliegclub Haamstede. In eerste instantie alleen maar om meer kans te hebben beroepsvlieger te worden, al snel werd het mijn grote passie. Op mijn 16e de eerste overland op de ASK18 en twee jaar en enkele overlands later al voor de wind vanaf Haamstede met de Astir CS bijna 400 km uit in midden Frankrijk geland. Zonder kaart, GPS of wat dan ook, had geen idee waar ik geland was. Was een andere tijd, waar ik goede herinneringen aan heb. Het wedstrijdvliegen trok mij wel, en na twee keer zomerwedstrijden vloog ik op mijn 23e mijn eerste NK op de DG 100. Ik denk dat ik totaal 15 x Nationale gevlogen heb maar ben nooit hoger geëindigd dan een 8e plaats. Dat ik mijn vrouw Karin en moeder van onze twee kinderen Katja en Lex op een NK ontmoet heb is natuurlijk al een eerste prijs. Karin heeft in al die jaren vele duizenden kilometers met een ophaalwagen gereden en vele weken al kamperend met twee kinderen op een zweefvliegveld doorgebracht. Een echte zweefvliegers echtgenote. Zeker de wedstrijd van een week op het vliegveld Keiheuvel heb ik tot een tien jaar geleden vaak aan meegedaan. Was een ideale wedstrijd voor gezinnen. Hier heb ik ook het hoogtepunt van mijn wedstrijdvlieg carrière meegemaakt door een keer als eerste algemeen te eindigen. Of ik nou zou goed was weet ik niet, zou ook door gebrek aan tegenstand kunnen zijn. Verder zijn de grote wedstrijden op Bailleau, Issoudun Klippeneck e.d. geen onbekend terrein voor mij, al is er de afgelopen jaren vast veel verandert. Aan wedstrijden vlieg ik tegenwoordig hoogstens nog een eendagswedstrijdje en mag graag Euroglide vliegen. Op Haamstede was ik al jong instructeur, maar ben denk ik nooit een goede DBO instructeur geworden. Ik zat liever achterin een tweezitter om het overlandvliegen en wedstrijdvliegen te promoten, dat gaf en geeft mij meer voldoening. Tijdens mijn 8 jaar chef-instructeur zijn op Haamstede werd dat promoten van het prestatievliegen mij niet altijd in dank afgenomen. Als CI doe je het toch nooit goed, dus dat hoort er bij. Dat ik in die tijd misschien een klein beetje invloed heb gehad op de ontwikkeling van twee van onze Nederlandse toppers in de wedstrijdvliegerij en ex. Haamstede vliegers Francois Jeremiasse en Mark Leeuwenburgh geeft toch een goed gevoel. Al is het maar dat ik ze heb leren landen. Het wedstrijdvliegen en promoten daarvan zit er dus al lang bij mij in, niet vreemd dat ik half 2006 ja zei op de vraag of ik voorzitter wilde worden van de Stichting Zweefvliegevenementen Nederland. Deze stichting beheerde in die tijd de ASW19 YX, deze kist was bestemd om alleen gebruikt te worden door leden van de Nederlandse Junioren Kernploeg zweefvliegen. De hele geschiedenis van de stichting en het verhaal achter het vervolg op de YX kun je elders lezen op de junioren site. Ik ben nog steeds met heel veel plezier voorzitter van de stichting die ondertussen de twee Cirrussen Au en Ag bezit. Sinds mei 2014 heb ik een stukje organisatie op mij genomen in de aanloop naar de Wereld Kampioenschappen voor junioren in december 2015 te Narromine Australië een tijdrovend, maar veel voldoening gevend gebeuren wat bovendien (gelukkig)ook eindig is. Mijn eigen vliegen heeft na 33 jaar op Haamstede in 2010 een kleine wending ondergaan. In dat jaar kreeg ik de kans om deel te nemen in de ASH31Mi met wedstrijdregistratie 31. Deze zelfstartende openklasse kist staat gestationeerd op Vliegveld Midden-Zeeland. Met dit schitterende vliegtuig mag ik tegenwoordig graag de randen van wat die dag mogelijk is op overlandvlieg-gebied aantikken. Vluchten van 8 uur of langer zijn geen uitzondering. Misschien heb ik wat training in veel vlieguren op een dag maken, dat beroepsvlieger worden waarom het in 1977 allemaal begon is namelijk ook nog gelukt. Ik vlieg sinds 1985 bij de KLM waarvan de laatste 20 jaar op de Boeing 747-400, ook dat weer nog steeds met veel plezier. Nico Koster