Op weg naar de WK junioren – Volume IV

Verreweg de grootste kostenpost voor de WK deelname, is het transport van de 4 vliegtuigen naar Australië. Het eerste plan was om in eigen beheer een container geschikt te maken voor het transport, en het transport van de container ook zelf te regelen.

In januari heb ik de stekker uit dit project getrokken. Ik schatte in dat we onze verplichtingen niet waar konden maken, er waren niet voldoende mensen beschikbaar en er was te weinig kennis voor zo’n project. Nu een half jaar later weet ik dat het de juiste beslissing was. Al wist ik toen nog niet hoe het transport van de kisten uiteindelijk wel zou verlopen. We waren in januari zelfs nog op zoek naar vliegtuigen.

Na overleg met Grietje en Francesco Bruinsma van het Australian Soaring Center Corowa ging eind februari de kogel door de kerk. Grietje en Francesco boden aan het transport naar Australië van de junioren Cirrussen Au en Ag te sponsoren en regelen. Een aanbod wat we met twee handen aannamen. Mochten we nog LS8en vinden dan zou het ASCC ook het transport van die kisten regelen.

De twee LS8en zijn uiteindelijk gevonden. Er staan dus straks twee Cirrussen en twee LS8en in de containers van het ASCC.

Om het NL Junioren team wat extra trainingstijd in Corowa te geven is er veel moeite gestoken in het regelen van een iets eerder transport van de containers. Eerst mogelijke vliegdag is nu 31 oktober.

Het Australian Soaring Center Corowa

Grietje en Francesco organiseerden het eerste transport van een container met zweefvliegtuigen naar Australië in 1998. In dat jaar begonnen ze ook hun zweefvliegcentrum in Corowa. Sinds die tijd hebben ze de containers en het transport daarvan alleen maar geoptimaliseerd. Tegenwoordig is het in de container zetten en het transport regelen een geoliede machine. Wel blijft de organisatie veel tijd en aandacht vragen. De papierwinkel rondom het transport, vaarschema’s van de schepen en rijschema’s van de vrachtwagens, het blijft een uitdaging. Nog niet gesproken over de fysieke inspanning om de kisten in de containers te zetten en er uit te halen . Ik denk dat het team heel blij mag zijn dat het transport via Corowa gaat en dat het eerste teamverblijf in Australië in Corowa is.

cIMG_2238 cIMG_2211

Op het vliegveld heeft het ASCC alle faciliteiten om een verblijf van vele weken op een vliegveld voor een zweefvlieger aangenaam te maken. Mooi clubhuis met keuken, airco, en briefingruimte. Buiten een lekkere veranda en een zwembad. Eigen grote hangaar, sleepkist en alles wat je nog meer nodig hebt als zweefvlieger voor een optimale vlucht voorbereiding en uitvoering. Minstens even belangrijk voor het team is de onmetelijke hoeveelheid vliegervaring in Australië die op Corowa rondloopt. Van die Australische vliegervaring van andere zweefvliegers zal door de junioren dankbaar gebruik gemaakt worden.

cIMG_3354 cIMG_4931

Natuurlijk moet er ook ergens geslapen worden. Doordat de containers een week eerder aankomen in Corowa, is er een week extra trainingstijd. Super natuurlijk, alleen de kosten gaan ook evenredig omhoog. De 3 weken in Narromine is er een budget beschikbaar. Voor de trainingsperiode in Corrowa moet er echt op de kleintjes gelet worden. De optie kamperen op het vliegveld tijdens het verblijf in Corowa is serieus besproken. Het weer, maar nog meer als je bedenkt wat er allemaal rondkruipt over de Australische bodem maakte het voor het team uiteindelijk gelukkig alleen maar een optie. We hebben voor de drie weken in Corowa een uitstekende slaapplaats gevonden. Het www.golfersretreatmotel.com.au heeft hele mooie deals voor zweefvliegers die gedurende langere tijd bij Grietje en Francesco verblijven. Als je dan ook nog, zoals het junioren team gaat doen een kamer met z’n drieën deelt vallen de kosten mee. Toch was, ondanks het zuinig aandoen een trainingsperiode van 3 weken op Corowa niet mogelijk geweest zonder hulp van buitenaf. Met die hulp is het team dan ook heel blij.

cgrid cIMG_4922

 

Volgende WK update meer over die hulp. Maar eerst, volgende week een verslag van de junioren zelf, over het in de containers zetten van de Au, Ag, SR en G2

 

Groetjes Nico

 

 

 

 


Over Nico Koster

Mijn naam is Nico Koster, als 14 jarig jongetje in 1977 begonnen met zweefvliegen bij de Vliegclub Haamstede. In eerste instantie alleen maar om meer kans te hebben beroepsvlieger te worden, al snel werd het mijn grote passie. Op mijn 16e de eerste overland op de ASK18 en twee jaar en enkele overlands later al voor de wind vanaf Haamstede met de Astir CS bijna 400 km uit in midden Frankrijk geland. Zonder kaart, GPS of wat dan ook, had geen idee waar ik geland was. Was een andere tijd, waar ik goede herinneringen aan heb. Het wedstrijdvliegen trok mij wel, en na twee keer zomerwedstrijden vloog ik op mijn 23e mijn eerste NK op de DG 100. Ik denk dat ik totaal 15 x Nationale gevlogen heb maar ben nooit hoger geëindigd dan een 8e plaats. Dat ik mijn vrouw Karin en moeder van onze twee kinderen Katja en Lex op een NK ontmoet heb is natuurlijk al een eerste prijs. Karin heeft in al die jaren vele duizenden kilometers met een ophaalwagen gereden en vele weken al kamperend met twee kinderen op een zweefvliegveld doorgebracht. Een echte zweefvliegers echtgenote. Zeker de wedstrijd van een week op het vliegveld Keiheuvel heb ik tot een tien jaar geleden vaak aan meegedaan. Was een ideale wedstrijd voor gezinnen. Hier heb ik ook het hoogtepunt van mijn wedstrijdvlieg carrière meegemaakt door een keer als eerste algemeen te eindigen. Of ik nou zou goed was weet ik niet, zou ook door gebrek aan tegenstand kunnen zijn. Verder zijn de grote wedstrijden op Bailleau, Issoudun Klippeneck e.d. geen onbekend terrein voor mij, al is er de afgelopen jaren vast veel verandert. Aan wedstrijden vlieg ik tegenwoordig hoogstens nog een eendagswedstrijdje en mag graag Euroglide vliegen. Op Haamstede was ik al jong instructeur, maar ben denk ik nooit een goede DBO instructeur geworden. Ik zat liever achterin een tweezitter om het overlandvliegen en wedstrijdvliegen te promoten, dat gaf en geeft mij meer voldoening. Tijdens mijn 8 jaar chef-instructeur zijn op Haamstede werd dat promoten van het prestatievliegen mij niet altijd in dank afgenomen. Als CI doe je het toch nooit goed, dus dat hoort er bij. Dat ik in die tijd misschien een klein beetje invloed heb gehad op de ontwikkeling van twee van onze Nederlandse toppers in de wedstrijdvliegerij en ex. Haamstede vliegers Francois Jeremiasse en Mark Leeuwenburgh geeft toch een goed gevoel. Al is het maar dat ik ze heb leren landen. Het wedstrijdvliegen en promoten daarvan zit er dus al lang bij mij in, niet vreemd dat ik half 2006 ja zei op de vraag of ik voorzitter wilde worden van de Stichting Zweefvliegevenementen Nederland. Deze stichting beheerde in die tijd de ASW19 YX, deze kist was bestemd om alleen gebruikt te worden door leden van de Nederlandse Junioren Kernploeg zweefvliegen. De hele geschiedenis van de stichting en het verhaal achter het vervolg op de YX kun je elders lezen op de junioren site. Ik ben nog steeds met heel veel plezier voorzitter van de stichting die ondertussen de twee Cirrussen Au en Ag bezit. Sinds mei 2014 heb ik een stukje organisatie op mij genomen in de aanloop naar de Wereld Kampioenschappen voor junioren in december 2015 te Narromine Australië een tijdrovend, maar veel voldoening gevend gebeuren wat bovendien (gelukkig)ook eindig is. Mijn eigen vliegen heeft na 33 jaar op Haamstede in 2010 een kleine wending ondergaan. In dat jaar kreeg ik de kans om deel te nemen in de ASH31Mi met wedstrijdregistratie 31. Deze zelfstartende openklasse kist staat gestationeerd op Vliegveld Midden-Zeeland. Met dit schitterende vliegtuig mag ik tegenwoordig graag de randen van wat die dag mogelijk is op overlandvlieg-gebied aantikken. Vluchten van 8 uur of langer zijn geen uitzondering. Misschien heb ik wat training in veel vlieguren op een dag maken, dat beroepsvlieger worden waarom het in 1977 allemaal begon is namelijk ook nog gelukt. Ik vlieg sinds 1985 bij de KLM waarvan de laatste 20 jaar op de Boeing 747-400, ook dat weer nog steeds met veel plezier. Nico Koster