Op weg naar de WK junioren – Volume III

Het is niet zomaar naar een wedstrijdje gaan!

De hele organisatie rond de WK in Narromine begon al meer dan een jaar geleden. Op dat moment waren er een aardige hoeveelheid uitdagingen zullen we maar zeggen.

Vliegtuigen vinden, transport van de vliegtuigen vinden en regelen, begroting maken, binnen de begroting blijven, verblijfplaatsen voor het team, auto’s, aanhangers, noem maar op. Nu is Australië ook nog eens niet naast de deur, heeft wat tijdverschil en is bepaald niet goedkoop. Maar, met hulp van vele zweefvliegers en niet-zweefvliegers hebben we zeker het afgelopen half jaar heel veel kunnen regelen. Komende 2 maanden zal ik via deze updates meer vertellen over die uitdagingen, het team, de zoektocht naar vliegtuigen, het transport en waar het team allemaal wanneer verblijft.

De eerste heel belangrijke datum voor het junioren team is dinsdag 8 september. Op die dag gaan in Venlo de SR, G2, Au en Ag de container in van het Australian Soaring Center Corowa.

31 oktober is de nu geplande, eerst mogelijke vliegdag op Corowa. Dit is nu een goed voorbeeld van de onzekerheden waar het team mee te maken heeft. Ondanks de grote inspanning van Grietje en Francesco Bruinsma van het centrum, blijf je afhankelijk van de vele schakels in het transport. Zeker de grote container rederijen spelen een belangrijke rol hierin. Een week vertraging in het transport is zo opgelopen.

Het junioren team begint vanaf zaterdag 31 oktober in Corowa aan te komen. Vanaf dat moment hebben ze 3 weken in Corowa om zich verder voor te bereiden op de WK.

In die drie weken moet er veel gebeuren. Wennen aan het klimaat en de 9 uur tijdverschil. Leen- en huurauto’s her en der vandaan halen. Twee aanhangers ombouwen en natuurlijk heel veel vliegen en informatie inwinnen.

Drie weken later, in het weekend van 21/22 november verhuist het hele team naar Narromine.

In Narromine hebben ze dan nog 9 dagen om te trainen voordat op 1 december de daadwerkelijk WK begint. Het team heeft ook in Narromine de grote luxe dat de vliegtuigen gemonteerd kunnen blijven. William en Evenlien Stalenburg stellen hun hangaar in Narromine gedurende drie weken beschikbaar aan het Nederlandse junioren team.

De daadwerkelijke WK is van dinsdag 1 tot en met zaterdag 12 december.

Na de WK moet er ook nog het nodige gebeuren. Opruimen, geleende auto’s terug naar de diverse eigenaren, kisten terug brengen/vliegen naar Corowa, en het uiteindelijk transportklaar maken voor de thuisreis van de Au, Ag en G2. Het team rekent voor de hele “opruimactie” na de WK ook nog een kleine week.

Uiteindelijk zullen de eerste junioren ergens rond kerst terugkomen uit Australië.

Al met al zijn ze uit en thuis dan zo bijna twee maanden onderweg voor de WK.

Het is dus met recht, niet zomaar naar een wedstrijdje gaan.

Volgende week. Meer over het Australian Soaring Center Corowa en de drie weken daar.

 


Over Nico Koster

Mijn naam is Nico Koster, als 14 jarig jongetje in 1977 begonnen met zweefvliegen bij de Vliegclub Haamstede. In eerste instantie alleen maar om meer kans te hebben beroepsvlieger te worden, al snel werd het mijn grote passie. Op mijn 16e de eerste overland op de ASK18 en twee jaar en enkele overlands later al voor de wind vanaf Haamstede met de Astir CS bijna 400 km uit in midden Frankrijk geland. Zonder kaart, GPS of wat dan ook, had geen idee waar ik geland was. Was een andere tijd, waar ik goede herinneringen aan heb. Het wedstrijdvliegen trok mij wel, en na twee keer zomerwedstrijden vloog ik op mijn 23e mijn eerste NK op de DG 100. Ik denk dat ik totaal 15 x Nationale gevlogen heb maar ben nooit hoger geëindigd dan een 8e plaats. Dat ik mijn vrouw Karin en moeder van onze twee kinderen Katja en Lex op een NK ontmoet heb is natuurlijk al een eerste prijs. Karin heeft in al die jaren vele duizenden kilometers met een ophaalwagen gereden en vele weken al kamperend met twee kinderen op een zweefvliegveld doorgebracht. Een echte zweefvliegers echtgenote. Zeker de wedstrijd van een week op het vliegveld Keiheuvel heb ik tot een tien jaar geleden vaak aan meegedaan. Was een ideale wedstrijd voor gezinnen. Hier heb ik ook het hoogtepunt van mijn wedstrijdvlieg carrière meegemaakt door een keer als eerste algemeen te eindigen. Of ik nou zou goed was weet ik niet, zou ook door gebrek aan tegenstand kunnen zijn. Verder zijn de grote wedstrijden op Bailleau, Issoudun Klippeneck e.d. geen onbekend terrein voor mij, al is er de afgelopen jaren vast veel verandert. Aan wedstrijden vlieg ik tegenwoordig hoogstens nog een eendagswedstrijdje en mag graag Euroglide vliegen. Op Haamstede was ik al jong instructeur, maar ben denk ik nooit een goede DBO instructeur geworden. Ik zat liever achterin een tweezitter om het overlandvliegen en wedstrijdvliegen te promoten, dat gaf en geeft mij meer voldoening. Tijdens mijn 8 jaar chef-instructeur zijn op Haamstede werd dat promoten van het prestatievliegen mij niet altijd in dank afgenomen. Als CI doe je het toch nooit goed, dus dat hoort er bij. Dat ik in die tijd misschien een klein beetje invloed heb gehad op de ontwikkeling van twee van onze Nederlandse toppers in de wedstrijdvliegerij en ex. Haamstede vliegers Francois Jeremiasse en Mark Leeuwenburgh geeft toch een goed gevoel. Al is het maar dat ik ze heb leren landen. Het wedstrijdvliegen en promoten daarvan zit er dus al lang bij mij in, niet vreemd dat ik half 2006 ja zei op de vraag of ik voorzitter wilde worden van de Stichting Zweefvliegevenementen Nederland. Deze stichting beheerde in die tijd de ASW19 YX, deze kist was bestemd om alleen gebruikt te worden door leden van de Nederlandse Junioren Kernploeg zweefvliegen. De hele geschiedenis van de stichting en het verhaal achter het vervolg op de YX kun je elders lezen op de junioren site. Ik ben nog steeds met heel veel plezier voorzitter van de stichting die ondertussen de twee Cirrussen Au en Ag bezit. Sinds mei 2014 heb ik een stukje organisatie op mij genomen in de aanloop naar de Wereld Kampioenschappen voor junioren in december 2015 te Narromine Australië een tijdrovend, maar veel voldoening gevend gebeuren wat bovendien (gelukkig)ook eindig is. Mijn eigen vliegen heeft na 33 jaar op Haamstede in 2010 een kleine wending ondergaan. In dat jaar kreeg ik de kans om deel te nemen in de ASH31Mi met wedstrijdregistratie 31. Deze zelfstartende openklasse kist staat gestationeerd op Vliegveld Midden-Zeeland. Met dit schitterende vliegtuig mag ik tegenwoordig graag de randen van wat die dag mogelijk is op overlandvlieg-gebied aantikken. Vluchten van 8 uur of langer zijn geen uitzondering. Misschien heb ik wat training in veel vlieguren op een dag maken, dat beroepsvlieger worden waarom het in 1977 allemaal begon is namelijk ook nog gelukt. Ik vlieg sinds 1985 bij de KLM waarvan de laatste 20 jaar op de Boeing 747-400, ook dat weer nog steeds met veel plezier. Nico Koster