Op weg naar de WK junioren – Meet the Sponsor 2

Morgen verhuist het team deels door de lucht (e.g. de vliegtuigen) naar Narromine, de plaats waar het gaat gebeuren. Eerst nog ruim een week training en dan 12 dagen WK. Ook hier komt het team weer in een gespreid bedje. De bedjes van het team staan in een gehuurd huis waar ze ter plaatse zelf over kunnen vertellen.
a_williamDe Au, Ag, G2 en SR kunnen weer in een hangaar staan. William en Evelien Stalenburg hebben aan de rand van het vliegveld Narromine de beschikking over een eigen hangaar en stellen deze voor drie weken ter beschikking aan het Nederlands team. Een groot voordeel voor het team en een groots gebaar van William en Evelien.
Dit echtpaar vliegt beide bij Transavia en gaat al jaren in de winter voor langere tijd naar Narromine om te zweefvliegen. Ze weten daar de weg, in de lucht en op de grond, weer waardevolle kennis voor het team.
Door hun enthousiasme voor Narromine hebben William en Evelien Outback Gliding opgericht. Naast de hangaar hebben ze sinds dit seizoen ook de beschikking over een eigen Arcus.
William zelf aan het woord over de plannen:

Volgende winter willen we bij voldoende belangstelling containertransport opstarten tussen Nederland en Narromine v.v.
Narromine kent weinig tot geen restricties ten aanzien van luchtruimte-beperkingen en het gebruik van het vliegveld is gratis, dus zelfstarters betalen niets en andere zweefkisten alleen de sleepstart, wat overigens de enige startmethode in Narromine is.
Het staat de vlieger tevens volledig vrij te gaan en staan waar hij of zij dat wenst. Leuk om bijvoorbeeld een (georganiseerde) trektocht door Australië te maken.
Wij bieden ook hangaar-ruimte aan en faciliteren op elk gewenst niveau. Denk aan bij voorbeeld coaching vluchten op onze Arcus. Verder verhuur van Duo Discussen en eenvoudige eenzitters via de lokale club.

Mooie plannen en ik wens Outback Gliding dan ook veel succes. De komende 3 weken heet Outback Gliding echter “Heineken”. De oproepnaam van de Nederlandse grondploeg.
Evelien en William hartelijk bedankt voor de geboden mogelijkheid en Annemiek, Robin, Nick en Ronald succes in Narromine.

Nico Koster

Nico Koster

Over Nico Koster

Mijn naam is Nico Koster, als 14 jarig jongetje in 1977 begonnen met zweefvliegen bij de Vliegclub Haamstede. In eerste instantie alleen maar om meer kans te hebben beroepsvlieger te worden, al snel werd het mijn grote passie. Op mijn 16e de eerste overland op de ASK18 en twee jaar en enkele overlands later al voor de wind vanaf Haamstede met de Astir CS bijna 400 km uit in midden Frankrijk geland. Zonder kaart, GPS of wat dan ook, had geen idee waar ik geland was. Was een andere tijd, waar ik goede herinneringen aan heb. Het wedstrijdvliegen trok mij wel, en na twee keer zomerwedstrijden vloog ik op mijn 23e mijn eerste NK op de DG 100. Ik denk dat ik totaal 15 x Nationale gevlogen heb maar ben nooit hoger geëindigd dan een 8e plaats. Dat ik mijn vrouw Karin en moeder van onze twee kinderen Katja en Lex op een NK ontmoet heb is natuurlijk al een eerste prijs. Karin heeft in al die jaren vele duizenden kilometers met een ophaalwagen gereden en vele weken al kamperend met twee kinderen op een zweefvliegveld doorgebracht. Een echte zweefvliegers echtgenote. Zeker de wedstrijd van een week op het vliegveld Keiheuvel heb ik tot een tien jaar geleden vaak aan meegedaan. Was een ideale wedstrijd voor gezinnen. Hier heb ik ook het hoogtepunt van mijn wedstrijdvlieg carrière meegemaakt door een keer als eerste algemeen te eindigen. Of ik nou zou goed was weet ik niet, zou ook door gebrek aan tegenstand kunnen zijn. Verder zijn de grote wedstrijden op Bailleau, Issoudun Klippeneck e.d. geen onbekend terrein voor mij, al is er de afgelopen jaren vast veel verandert. Aan wedstrijden vlieg ik tegenwoordig hoogstens nog een eendagswedstrijdje en mag graag Euroglide vliegen. Op Haamstede was ik al jong instructeur, maar ben denk ik nooit een goede DBO instructeur geworden. Ik zat liever achterin een tweezitter om het overlandvliegen en wedstrijdvliegen te promoten, dat gaf en geeft mij meer voldoening. Tijdens mijn 8 jaar chef-instructeur zijn op Haamstede werd dat promoten van het prestatievliegen mij niet altijd in dank afgenomen. Als CI doe je het toch nooit goed, dus dat hoort er bij. Dat ik in die tijd misschien een klein beetje invloed heb gehad op de ontwikkeling van twee van onze Nederlandse toppers in de wedstrijdvliegerij en ex. Haamstede vliegers Francois Jeremiasse en Mark Leeuwenburgh geeft toch een goed gevoel. Al is het maar dat ik ze heb leren landen. Het wedstrijdvliegen en promoten daarvan zit er dus al lang bij mij in, niet vreemd dat ik half 2006 ja zei op de vraag of ik voorzitter wilde worden van de Stichting Zweefvliegevenementen Nederland. Deze stichting beheerde in die tijd de ASW19 YX, deze kist was bestemd om alleen gebruikt te worden door leden van de Nederlandse Junioren Kernploeg zweefvliegen. De hele geschiedenis van de stichting en het verhaal achter het vervolg op de YX kun je elders lezen op de junioren site. Ik ben nog steeds met heel veel plezier voorzitter van de stichting die ondertussen de twee Cirrussen Au en Ag bezit. Sinds mei 2014 heb ik een stukje organisatie op mij genomen in de aanloop naar de Wereld Kampioenschappen voor junioren in december 2015 te Narromine Australië een tijdrovend, maar veel voldoening gevend gebeuren wat bovendien (gelukkig)ook eindig is. Mijn eigen vliegen heeft na 33 jaar op Haamstede in 2010 een kleine wending ondergaan. In dat jaar kreeg ik de kans om deel te nemen in de ASH31Mi met wedstrijdregistratie 31. Deze zelfstartende openklasse kist staat gestationeerd op Vliegveld Midden-Zeeland. Met dit schitterende vliegtuig mag ik tegenwoordig graag de randen van wat die dag mogelijk is op overlandvlieg-gebied aantikken. Vluchten van 8 uur of langer zijn geen uitzondering. Misschien heb ik wat training in veel vlieguren op een dag maken, dat beroepsvlieger worden waarom het in 1977 allemaal begon is namelijk ook nog gelukt. Ik vlieg sinds 1985 bij de KLM waarvan de laatste 20 jaar op de Boeing 747-400, ook dat weer nog steeds met veel plezier. Nico Koster