De laatste dagen stonden in het teken van krachten sparen en randzaken regelen. Randzaken zoals de inschrijving waarbij piloten en crew drie(!) kantjes vol moesten schrijven, en de scrutineering waarbij alle kisten worden gecheckt en gewogen. Dit alles verliep bij iedereen soepel en we zijn wat dat betreft nu klaar voor de wedstrijd.
Gisteren zou wederom een blauwe dag worden, de temperatuur zou weer een stuk hoger liggen en de condities dus weer iets beter. De Australiërs zelf waren zelf erg enthousiast: de opdracht voor de standaard klasse was een AAT van 5 uur van minimaal 525 en maximaal 1000 km. De clubklasse had besloten om een rustdag te nemen, en wij wouden het rustig aan doen dus hebben Robin en ik maar besloten om een iets aangepaste B-opdracht van de clubklasse te vliegen: een korte race-taak van 350 km.
De opdracht zelf bracht ons in ondertussen al redelijk bekend gebied. Het doel was om het teamvliegen in het blauw te oefenen, met cumulus wolken kan iedereen het hier tenslotte. Het verschil zal op de wedstrijd worden gemaakt op de blauwe dagen, het vliegen in het blauw is een stuk anders dan in Nederland waar je vanaf de Veluwe via dorpjes naar de Holterberg vliegt. Na al deze tijd in Australië, kan ik zeggen dat ik het nu redelijk snap, zeker vergeleken met de eerste vliegdag hier waarbij ik het idee had dat ik nog veel te leren had. Uiteindelijk waren we redelijk vroeg al weer geland, een redelijk uneventfull vlucht, waarbij alleen het laatste been tegen de harde wind in wat tegen viel (we gleden 1:Grunau Baby). Snelheden van +- 110 km/h, en tevreden over de samenwerking in de lucht.
 |
 |
Het begint nu wel echt te kriebelen, de wedstrijd komt snel dichterbij. Morgen de eerste officiële trainingsdag, vandaag hebben we niet gevlogen maar onze rust genomen. Het plan was om te gaan zwemmen, helaas was er redelijk veel hoge bewolking en voor Australische begrippen was het frisjes. Maar we hebben gehandhaafd, en zo krijg je voor 4$ een privé zwembad.