In aanloop van dit geweldige evenement werd er al gesproken over een 1000km en over dat het mogelijk zou zijn.
Stiekem hoop je dan elke keer dat die ene dag langskomt…
Tot gister 22 november, zaterdag de meteo al zitten bekijken met z’n allen.
Hieruit trokken Ronald en ik de conclusie dat er een kleine kans van slagen zou moeten zijn, dus die grepen we!
Om 09:00 al bij de hangaar van Outback gliding, om de kisten vol te gooien met water.
Eenmaal op het veld zagen we de eerste kist al naar de strip rijden… shit toch te laat!
Snel onze super LS8’en vol getankt zodat de ophalers hem al naar het velden konden brengen en wij snel door naar de briefing.
Meteo bleek weinig aan verandert, mooi! dus wij hadden een beetje haast alleen duurde en duurde de briefing maar.. en in de tussen tijd hing de eerste kist al achter de sleep… de Japanner Makoto had het beter geregeld en kon dus om al om 10uur starten.
Eenmaal op het veld stonden wij mooi op nummer 5 en 6 om te starten, wij moesten alleen de Duitsers voor laten gaan.
Maar met 2 Pawnees schiet het wel op.
Eenmaal in de lucht konden wij samen snel aan de basis komen en op pad gaan richting het zuiden wat erg lekker ging.
Voor Australische begrippen misschien een beetje lage basis (1200m) maar wij Nederlanders moeten dat wel kunnen.
Het plan was om het eerste been zo lang mogelijk te maken zodat je later op de dag je OLC benen kan vullen met naar het beste weer vliegen.
320km zuid van Narromine weer omgedraaid omdat het langzaam blauwer begon te worden, maar het tempo zat er nog lekker in.
Echter voor de 1000km vlogen we niet snel genoeg… maar kwamen wel in de buurt.
Eenmaal weer in het Noorden konden we binnen de 100km van Narromine onze laatste OLC benen goed vullen door de straten die in de heuvels net ten Oosten van Narromine liggen nog te gebruiken.
De laatste keer naar het zuiden was nog het spannendst… ik hoor mijzelf nog zeggen: “mhh zou ik daar wel genoeg kunnen klimmen om Narromine nog te halen?”
En ja het was net te doen, de laatste bel maximaal draaien tot 2700m en met MC 1.0 en +300m gaan glijden het blauwe in.. terwijl er verder zuid nog wat mooie cumuls stonden alleen net niet op de goede plek…
Na rustig glijden met 130km/h won ik langzaam op pad en zo kon ik nog met MC 1.5 en +400m binnen komen na een schitterende dag en 886km verder. Ronald was iets voor mij al geland en had ook 800km+.
Dit zijn de ze Australië dagen! En zo merk je dat je met een LS8 15m nog goed mee kan komen!
Voor de komende dagen gaan wij ons nog zo optimaal voorbereiden voor de wedstrijd!
Robin