We redden ons wel!

We werden weer geconfronteerd met een heel moeilijke situatie. Tijdens de finishes hoorden Maaike en ik, zittend bij onze teamhut met de radio ’s voor onze neus, “I am all right, I am allright”. We wisten meteen dat er iets fout was. Onmiddellijk daarna kregen we een telefoontje van onze crew dat een zweefvliegtuig tijdens de finish tegen een fotograaf gevlogen was die op zijn auto stond op een openbaar weggetje. Vijf van onze ophalers stonden bij de fotograaf en kregen de schrik van hun leven. Ze zijn nu weer OK want we hebben elkaar erg goed opgevangen.Hulde aan het hele team en dank aan Bert sr van het Belgische team , die nog wat extra hulp verleende door als dokter te luisteren naar diegenen die het nodig hadden.

Velen kenden de jongeman van vorige wedstrijden en anderen hadden hem net leren kennen als een super fotograaf en trokken zich zelfs op naar zijn nivo. Helaas werd ons al snel medegedeeld dat de man het niet overleefd had want bij aankomst in het ziekenhuis was hij overleden. Wij leven mee met zijn familie. Ons team streek de vlag in de radio antenne en we waren ook de eerste die de vlag bij de hangaar halfstok hingen. Alle andere landen volgden ons voorbeeld. Wat een geweldige mentaliteit, nietwaar? De piloot die hem raakte werd opgenomen met een shock.

Tijdens een TC meeting een uur na het ongeluk, werd medegedeeld, dat er vandaag, woensdag, niet gevlogen zou worden om het onderzoek de ruimte te geven en kregen we de eerste feiten te horen. We zijn bij elkaar gebleven s ‘avonds en hebben “left overs” gegeten in de tent, want we zouden voor de eerste keer uit eten gaan, maar dat was nu onmogelijk.

Remmo, die vanmorgen vertrokken is, maar zondag weer terugkomt, is het team ook tot grote steun geweest. Bedankt!

Vanmorgen bij een andere TC meeting is afgesproken dat we doorgaan met de wedstrijd , waar ik het geheel mee eens ben en ook alle andere TC’s. Ook worden de punten van gisteren gehandhaafd. Ons team was daartegen, wanneer ook maar iemand last ondervonden zou hebben van de mededelingen op de radio dat een major accident had plaats gevonden bij de finish lijn of om hoger binnen te komen . Het spel moet eerlijk gespeeld worden met gelijke kansen voor iedereen. Dus de goede resultaten van vooral Leeuwe en Jelmer blijven staan en ook onze Belgische vriend Bertje jr had een goede dag met 1000 punten.

Onze teamgeest is HOOG en daardoor redden we het wel. Vandaag komt Jan Joost nog aan en gisteravond is Mijke van Jelmer aangekomen. Vandaag zijn een paar mannen op stap gegaan, een paar moeten getuigen en de rest doet het rustig aan. De auto van Robbie is aangekomen en complimenten voor Interhelp/Interpolis zijn op hun plaats voor de hulp die ze ons tot nu toe geboden hebben. Morgen gaan we weer verder met de wedstrijd!

halfmast


Over Ritz de Luij

Toen ik in 1967 begon had ik geen idee dat mijn zweefvliegcarrière zeer kort zou zijn, na ongeveer 50 vluchten in de Rhönlerche in twee verschillende kampen ging ik solo in de Grunau Baby en had vier solo vluchten. Toen vloog ik op een dag met een andere instructeur bij een ander veld, hij vroeg me na wat thermieken waar het vliegveld was en, ... Ik had geen idee! Hij adviseerde me voortaan maar op de grond te blijven. Geen gevoel voor oriëntatie. Einde van "mijn" carrière! Dus ik bleef betrokken bij "het grond bedrijf", als tweede inzittende, mede-eigenaar van een zweefvlieg "resort" voor 10 jaar, Nederlands Team Captain, jurylid en redacteur bij diverse categorie 1 FAI comps.