EK Hongarije Rustdag en wedstrijddagen 5 en 6

Ik had helaas gisteravond geen energie meer om nog een verhaaltje te dichten, dus nu maar even.

Zaterdag was interessant. Net zoals de dag ervoor waren er buien verwacht, en weer dacht de wedstrijdleiding dat het mee zou vallen. Eerste start 12:30 en benauwd.

Na het nemen van deze foto: First launch confirmed. Nou, een ding was duidelijk, een loterij dag was geboren. Jongens die net voor de bui opgesleept zijn konden goeie aansluiting vinden naar de zon en zaten al gauw 50 km uit om te wachten. Na het opslepen van de 18 meter werd het toch maar gestaakt, en de 18 ook gecanceld. Nu snel in de hoezen.

op 1:10 een leuk beeld van het uit de box rijden

Smiddags werd vrij onverwacht een rustdag aangekondigd voor de dag erop. Sommige team captains waren hier niet over te spreken (dit gaat meestal in overleg). Echter de motivatie van de wedstrijdleiding was veiligheid, het zou 39 graden worden en matig blauw thermisch. Niet een ideale conditie om 85 kisten in te laten roeien, dus iedereen was het er wel mee eens. Wij hebben deze dag in het zwembad onder de teamtent doorgebracht.

Maandag, wedstrijddag nummer 5.

De voorspelling was goed, echter het pakte niet zo goed uit. De opwarming duurde te lang, waardoor de start uitgesteld werd. Echter de opdrachten bleven ongewijzigd. Het was al vrij snel duidelijk dat het een hele opgave zou worden. De lijn ging open en het wachten begon. Terwijl we eigenlijk weg moeten ging er maar niemand.

Uiteindelijk gingen er een hoop. Iets gewacht, en ook maar gegaan. Wel te laag, shit. Nou, dan maar mee, het blauwe in. De groep glijdt en glijdt, onder elk pluisje trekken ze op maar draaien ze niet in. Hmm.. Iets wat ze achterlieten toch maar geprobeerd. Na een klein beetje zoeken, bam, 2,7m/s. Mooi, de rest gaat als maar lager door in het oosten. We hebben met een bel de groep te pakken. Houden zo en niet eigenwijs doen. Na het ronden van het eerste keerpunt, ploft de groep wat uit elkaar. Wij doen ook een een eigen keuze waardoor we helaas wat lager raken, daar gaat de goeie actie. Twee keer op 400 meter agl te hebben gezeten een 2 meter naar 1700 gevonden. Na een hoop geknok en doorzetten komen we uiteindelijk weer in de groep. Het wordt later en later en het weer wordt snel minder. Een halfje in het blauw als je gelukt hebt, en nog 80km te gaan. Voorzichtig glijdt de groep door, en uiteindelijk is bijna de hele klasse op dezelfde hoogte, 30km uit, voor de donau gestrand. Hier draaien we met z’n allen op 0,2 m/s, het laatste zuchtje.. Ook zijn er nog grappenmakers die even water lozen voor je neus, waardoor je kist nat wordt en je nog maar een nulletje hebt. Het is net niet meer genoeg om op glijpad te komen. Sommigen zitten net 50 meter hoger.

Als het echt ophoudt, begint de hele groep te glijden. Wij halen het echt niet, althans, dat denken we. Op veilige hoogte (250agl bij groot veld) beginnen we maar met de motor. Als die eenmaal loopt snijden we het oplijnkeerpunt af. Wat schetst onze verbazing, er zijn mensen aan het doorglijden. Onder ons wordt op kerktoren hoogte de motor gestart, de ander propt hem in een korenveld. De polen doen aan het einde van het mais het wiel uit, en overtrekken zo wat op het begin van de baan. Een vlieger die ik achteraf sprak, zei dood leuk, ach als je dan in de mais staat ben je alleen wat later thuis, dat gaat prima. Nou, niet voor ons dus. Opzich heel erg ons best gedaan, alleen de veilige keus gemaakt. Helaas pakte dit duur uit, maargoed.

Dinsdag wedstrijddag nummer 6

De hoezen zijn smorgens nat, dus er zit weer wat vocht in de lucht. Het weer ontwikkeld goed en we moeten weer 400km vliegen. We hebben er zin in, iets wat mentaal best lastig is gezien de inspanning en resultaat. Vandaag zijn we eindelijk wat relaxter in de kist, en hebben we er lol aan. Met gepaste agressie nemen we de hele tijd initiatief. Het starten was niet optimaal maar ach, genoeg km te gaan. Wat zitten er een brave schaapjes in onze klasse, en maar wachten tot er weer een de bel uit gaat om te steken. Hier zijn we snel klaar mee en doen lekker ons eigen ding. Iets ging er fout bij het tweede keerpunt, een slechte steek, waardoor we ineens 300 meter onder de groep zitten. (ze schuiven boven ons). Shit, niet weer hè. Nou, gewoon door gaan. De sfeer zit er goed in en het is eindelijk weer een lekker stukje vliegen. Harry vliegt een epische bel aan tot 2300 meter, bijna 4 over de hele bel. Hoppa, genieten. Jammer dat we haaks op de straten vliegen, iets waar de openklasse geen last van heeft vandaag. Bij de Donau komen we weer samen met de groep, net iets hoger. Mooi, dat hebben we weer ingehaald. Vanaf hier wordt het blauw en doet iedereen alsof het niet meer thermisch is. In de verte zien we er een paar glijden, en wij gaan gewoon. Er ontstaan wat toefjes maar uiteindeljk gaan we uit de flank naar een cumul. Er draaien wat in (de vroege starters), en we kunnen onderin aansluiten. Na het uitdraaien van deze bel nog 300 meter te kort. Gewoon naar et keerpunt glijden en richting huis, dat klimmen we er nog wel bij. Na het ronden gaan er wat uit de flank, maar wij recht op koers samen met iemand anders. Recht op koers nog een paar meter meegepakt en gaan glijden.

Helaas hebben we met starten weer wat vergooid, maar ach, het liep eindelijk een keer lekker en hebben menig bel aangegeven. Sorry, geen foto’s van deze vlucht.. We hebben er net geen drie plekken mee goedgemaakt. Nog 3 dagen te gaan, en we groeien gestaag. De openklasse jongens gaan nogsteeds lekker!!

Elke avond verzinnen ze hier weer wat nieuws, met nu Hongaarse folklore dans en eten. Erg leuk!

Groeten uit Osceny.