EK Hongarije 2015 – De Generale

November 2014 kreeg ik de kans mee te doen aan het EK in Hongarije. Aangezien ik ook nog de kans kreeg om een Arcus te regelen, werd het mogelijk dit samen met mijn vader, Harry, te gaan doen. Deze vader/zoon combinatie is vrij uniek en het is natuurlijk geweldig om zo’n moeilijke wedstrijd met z’n tweeën aan te pakken.

Afgelopen zondag, 5 juli, begon de reis. Aangezien ik en Harry allebei erg druk waren met het ‘echte’ leven tot de vrijdag ervoor, hebben we de week tot de eerste wedstrijddag hard nodig om de kist een beetje op orde te krijgen, en allerlei zaken te regelen.

De heenreis verliep soepel. Eerst moesten we de kist ophalen bij Bayreuth in de buurt, op het vliegveldje Ottogruener heide. Echter toen we aankwamen vloog de kist nog, dus eerst maar even wat eten. De locals verwezen ons naar een tentje waar ‘grosse portionen Frankishesch essen’ te verkrijgen waren. Met andere woorden, heel veel vlees. Prima binnen te houden. Na dit typische Duitse maal weer terug naar het veld gegaan, waar inmiddels de kist geland was. In de tussentijd hadden we begrepen dat we konden inchecken in ons tussenstop hotel tot 23:00 uur, en het was nog 260km rijden met aanhanger.. Ff aanmaken dus.

Kist inpakken

Na het demonteren en controleren, alles aangekoppeld en gaan rijden. Ik moest zelf nog een ophaal auto van het duitse team mee rijden, dus in een treintje van 3 over de Duitse snelweg.

Charly, onze ophaler, is altijd een meester in het regelen van een hotelletje, zo ook deze. Na een hele heuvel opgeklept te zijn met die zware aanhanger, kwamen we bij een typisch zuid Duits hotel met enorme biergarten. Geen straf als het ’s avonds nog 28 graden is!

Biergarten!

De tweede dag was voornamelijk heel lang in de auto zitten, via Oostenrijk naar Hongarije en door naar Osceny. Hongaars is net Nederlands, een onmogelijke taal. Je zegt namelijk oschnie, ofzoiets. Ik kan het nog steeds niet.

Bij aankomst werden we verwelkomd door een paar dames welke ons de standplaats van onze kist vertelden en wat info gaven over de camping. De eerste indruk van de organisatie was prima. Kist neergezet en toen maar een goede camping plek vinden. Ondertussen was het nog steeds 38 graden, pff.

Na dat de tent redelijk stond, lekker gedouched. Francois Jeremiasse en Frans de Guise, hebben een huisje in de buurt. De eigenaar, een lokale zweefvlieger, blijkt ook een restaurant te hebben. Met andere woorden, we waren uitgenodigt voor een echte goulash! Wat blijkt, de beste man z’n huisje staat in een wijngaard. We hadden er dus ook nog een heerlijk wijntje bij.

Wijngaard

Echte Goulash

De volgende dag maar eens gaan vliegen. De Arcus monteren in de brandende zon was geen pretje, maar het ging soepel. Helaas is er een onderdeel aan dit toestel wat vervelend doet bij tropische temperaturen: de kap. Die ging dus niet dicht. De kaphoes erom gedaan en helemaal nat gemaakt om de kap te koelen, hopende dat hij genoeg zou krimpen om te sluiten. Eenmaal op de startplaats bleek dit ook te lukken, gelukkig.

Monteren

Gridden

Tijdens het voorbereiden om te starten ging Francois alvast omhoog met de Quintus. Tijdens de zelfstart, vlak na het loskomen, hoorden we op de strip al dat het toerental begon te zakken. Hij klom ook niet echt meer. Vervolgens begon hij met water lozen, wat goed zichtbaar was. Omdat het einde van het veld al bijna voobij was, en de hoogte nog niet voldoende voor een bocht, moest hij wel rechtdoor. Achter het maisveld zagen we de kist verdwijnen, iets wat je niet graag ziet. De wedstrijdleiding handelde snel, en wij lieten alles vallen om er direct naartoe te rijden. Een minuut later belde Francois dat hij OK was, gelukkig. De landing in het hoge koren was helaas voor het toestel wat minder gunstig uitgepakt. Wat volgde was een operatie om het toestel uit het enorme korenveld te halen, iets wat tot 7 uur savonds heeft geduurt in temperaturen tot 40 graden. Dit alles was prima te doen, aangezien de vlieger helemaal OK was. Daar gaat het uiteindelijk allemaal om. Om de dag nog gekker te maken, werd ik midden in het korenveld gebelt door LVNL, of ik wou beginnen met de opleiding in augustus. Ik heb vriendelijke verzocht of ik ze even terug kon bellen op een wat geschikter tijdstip.. Na deze hectische en zware dag, bood de goede organisatie hier uitkomst. Een enorme tent met catering staat op het veld. Je kan hier ontbijten, lunchen en avondeten. We zijn gaan zitten met een heerlijk koud biertje, en vers gebakken zalm. Even bijkomen dus.

Boer zoekt vliegtuig

Biertje..

Even eten

Woensdag 8 juli maar weer even opnieuw proberen te vliegen. Nog hogere temperaturen.. geen lekker vliegweer, maar toch even omhoog om alles te testen. Oja, eerst nog even hongaars AVGAS tanken.

Hongaars tanken	Harry aan de Controls
Mooie vleugel	Het veld

Om 17:00 moest de kist naar de scrouteneering. Hier checken ze de gewichten, instrumenten, papieren, etc. Echter, er was een koufront op komst. Bij de breefing smorgens werd medegedeeld dat deze fronten zo nu en dan gemeen kunnen zijn. Als ze er zelf al over beginnen..

Het callsign SP is helaas al gebruikt, dus het moet wat anders worden. Het is nu 9P. Nine Papa. Engels uitspreken, ff aan duits denken, en mn vader zit voorin.. Nein Papa..

Zoals ik zelf altijd al zeg als ik instructiedienst heb, buien zijn er sneller dan je denkt! Toch maar even de Arcus demonteren.

Net terwijl ik de linker vleugel in mn hand heb (niet heel licht zegmaar) raakt het gust front van de buienlijn het veld. Met zes man weten we de vleugel net in bedwang te houden. Een hoop geschreeuw en adrenaline verder, overigens een goeie workout, zit de kist zonder schade in de doos.

I’m fabulous..

De organisatie is tot nu toe fantastisch. Het hele veld is aangekleed, de vliegtuig opstel plaatsen zijn bewaakt, de catering is top en heel betaalbaar, en de WiFi is snel.

Breefing room

Francois heeft overigens een andere Quintus kunnen regelen, en komt vanavond weer aan. Gelukkig geen einde wedstrijd dus!

Tot zo ver even een verslag van de eerste paar dagen. Wat zeggen ze ook alweer? Slechte generale..

Meer volgt! (met wat meer vliegtechnische praat hopelijk)