Vandaag is in één woord te beschrijven: WOW! Vandaag zou het weer opnieuw iets beter worden dan de dag ervoor, cumulus wolken en een iets hogere wolkenbasis. De opdrachten waren dan ook iets groter: een 500 km driehoek voor Robin en mij en voor de clubklasse een 400 km driehoek. Voor de standaardklasse was de opdracht Narrendera-Hay, een groot gedeelte van het tweede en derde been lag hierdoor in niemandsland.

Na het redelijk lastig hoog komen voor de start, zijn de club en standaardklasse ongeveer tegelijkertijd gestart. Al op het eerste been was het duidelijk dat het een mooie dag zou worden. De basis klom zeer vlot en de bellen waren meteen sterk, tevens konden we goed vaart maken door mooi opgelijnde cumulus.

Na het ronden van het keerpunt Narrendera, ons ondertussen bekend, gingen we de onbewoonde wereld in. Het ging hier als een malle! Overal waar je keek prachtige cumulus wolken op 2500 m en zo ver als je kon kijken: helemaal niets of niemand! Francesco had het ons al verteld, maar je moet het meemaken om te begrijpen. Hier wil je niet buitenlanden. Er zijn geen wegen, er zijn geen huizen, geen mensen, alleen maar minimaal 3 m/s bellen die je omhoog zuigen.

Het laatste been ging net zo goed, en zo waren we met maar 15 keer te stoppen om te draaien alweer 500 km verder. Uiteindelijk hebben Robin en ik de hele vlucht samen gevlogen en hebben we de taak met 138 km/h volbracht: een nieuw persoonlijk record voor ons beiden en tevens akelig dichtbij het huidige 15m buitenlands NL record wat op 141 km/h staat van JR met een Ventus 2. De club klasse heeft rondgevlogen met 115 km/h, wat tevens een belachelijk hoge snelheid is voor een lege cirrus. Het is maar goed dat het Service Center Terlet het hoogteroer spelingsvrij heeft gemaakt voor deze hoge snelheden. Morgen weer een mooie dag!

Onze prestaties worden mede mogelijk gemaakt door

Wat een dag! Na gisteren ook vandaag weer Sint Cumulus day! Standaardklasse 355km en Clubklasse 300km opdrachten. Eerste keerpunt Benalla en vervolgens naar het westen en via de Murray River terug naar Corowa. Een mooie dag om het teamvliegen te oefenen.

Uiteindelijk hebben we in de club rondgevlogen met 95kmh en de standaardklasse met 120kmh.Het was weer fenomenaal mooi. Goed stijgen (ook veel dalen) en onwijs mooie cumuls. Hier en daar was het toch even laag de bel zoeken met de Cirrus, maar over het algemeen was het niet lastig het stijgen te vinden. Het is redelijk homogeen hier. Het blijft een uitdaging natuurlijk om het beste stijgen te vinden onder een wolk waar je 2m/s stijgen kan vinden, maar ook 4,5m/s. 1000m onder de basis stijgen vinden begint ook redelijk te wennen.

We zijn rond 4 uur geland onder de mooiste cumuls (behalve Robin die moest nog even de 500 volg maken). Het lijkt heel decadent zo vroeg landen, máár aangezien we nog een dikke maand hier zullen vliegen moeten we zorgvuldig met onze energie omgaan. We starten als het mooi weer is, zodat we niet laag met hoge temperaturen hoeven te ploeteren op het eerste stijgen en landen vervolgens als de opdracht erop zit.

De rest van de week ziet het weer er goed uit! Per dag wordt het nu warmer en daarmee ook het weer beter. Woensdag zullen we een rustdag pakken en zoals het er nu naar uit ziet lijkt donderdag de geschikte dag om naar Narromine te vliegen. Iets eerder dan gepland, want we moeten overvliegen aangezien we maar twee aanhangers voor vier vliegtuigen hebben. We moeten dus dik 450km vliegen naar Narromine en over de weg is nog een stukkie langer.

Tot morgen!

Nick

Onze prestaties worden mede mogelijk gemaakt door

Vandaag zou het weer een mooie dag worden, alleen met een beetje hetzelfde beeld als gisteren: cumulus in het westen en in het oosten blauw.

Na het ontbijt meteen door naar het veld om de kisten voor de briefing al klaar te hebben, en zo al in ons wedstrijd ritme te komen.
Alle kisten stonden netjes om 10 uur klaar en we konden meteen door naar de briefing, waar het weerpraatje van Francesco redelijk bleek te kloppen met de verwachting. Francesco had al meteen een mooie opdracht in petto voor ons. 300 kilometer voor de clubklasse en 355 kilometer voor de standaardklasse: een lekker dagje dus!

Netjes om 11:45 geboxt en om 12:00 ging het los, het zag er op dat moment al schitterend uit! Een mooie 4/8^e CU op 1300 meter: de lokale Corowa helden waren toen al zeker een uur op pad. Eenmaal in de lucht bleek het toch lastiger om boven te komen, totdat iedereen over de lijn ging. Daarna was het boren geblazen: met 180 km/h steken en dan weer op 2,5 m/s draaien, HEERLIJK! Door het weer schoot iedereen lekker op en kwam het 1^ste keerpunt al snel in zicht. En daar stonden de mooiste cumuls van de hele dag.

Zie hier het resultaat:

Na het eerste keerpunt bleef het stevig doorgaan tot aan de finishlijn. Maar het weer was te mooi om meteen te landen, dus werden de OLC benen nog even opgemaakt en stond iedereen toch nog op tijd aan dek.

Voor komende week lijkt het weer langzaam nog beter te worden! We gaan het meemaken!

Stay tuned en tot morgen.

Robin

Onze prestaties worden mede mogelijk gemaakt door

Vandaag een dag met een wat positievere weersvoorspelling dan de afgelopen dagen en een goed vooruitzicht voor de komende week! Zoals elke ochtend ontbijten we samen voor de deur van ons prachtige motelletje en vanochtend ging Ferdi ook een kijkje nemen bij het voeren van de vogels. Naast de witte kaketoes, die enorm veel lawaai maken, zijn er ook mooie, gekleurde ‘papegaaien’ die hier graag gevoerd worden door onze gastheer.

Na de briefing is de lokale krant nog langs geweest voor een interview en een foto bij de Au, we worden (hier) beroemd! De afgelopen dagen moesten we vaak wachten tot de temperatuur voor de juiste basis hoogte bereikt was, maar vandaag konden we al vrij vroeg (12 uur) starten. De cumels stonden al aan de lucht (basis 1400m), Corowa lag net op de grens met het blauw. Beide klasses hadden The Rock (noordoost) als eerste keerpunt en met de wind mee onder de cumels door gaat dat vliegen best aardig. Dichter bij The Rock aangekomen gaat de basis omlaag en blijkt er een convergentielijn richting het Noorden te liggen. Langs de lijn zit goed stijgen en erg gaaf om langs en over de lagere plukjes te vliegen. De standaardklasse gaat verder noordelijk door en volgt de convergentielijn. Nick en ik snijden keerpunt The Rock af en vervolgen onze opdracht richting het westen. Halverwege dit tweede been blauwt het uit, wat altijd een uitdaging is en dus ook goede training voor als het tijdens de wedstrijd voorkomt. We zijn elkaar ondertussen kwijt, omdat ik bij de convergentie de aansluiting had gemist. Door de uitgestrekte velden en het homogene landschap is het soms lastig om trigger punten te spotten en de snelheid gaat er bij mij wat uit. De harde wind helpt ook niet echt mee, de thermiek is erg verwaaid. Maar rustig scharrelen we verder, noord van Urana langs, we beginnen al plekken te herkennen. Na het ronden van het westelijke keerpunt komt het lastigste deel, in het blauw met 35 km/h tegenwind terug naar huis. 1 m/s is niet genoeg om vooruit te komen, met steken van 10km en een glijgetal van 14 🙁 is het veel geduld hebben en rustig door blijven gaan. Nick heeft nog geoefend met thermiek laag oppikken in Australië, geslaagd volgens mij. Robin komt in het blauw nog tot 2200 meter, hoe dat kan is me nog een raadsel. Een interessante dag met veel verschillende luchtsoorten en iedereen uiteindelijk weer thuis. De komende 4 dagen lijken vliegbaar met meer Australisch weer.

Convergentie	Covergentie
Richting het westen	Blauw en laag

En de vluchten van vandaag zijn hier te vinden, 290 voor de club, 360+ voor de standaard klasse.

Annemiek

Onze prestaties worden mede mogelijk gemaakt door

De dag begon vandaag, zoals altijd, met een uitgebreide uitleg van Francesco over het weer. De voorspellingen lieten zien dat er regen zou vallen, de vraag was echter hoeveel en hoe laat. Tijdens de briefing stonden er hier en daar al wat cumulus en het zag er eigenlijk een stuk mooier uit dan ik gisteren had verwacht. Na wat overleg werd besloten om toch een kleine opdracht te maken, waarbij we vliegvelden zouden hoppen: Corowa-Benalla-Tocumwal-Corowa (230 km). Dit om te voorkomen dat er vier vliegtuigen opgehaald moesten worden met twee aanhangers met naderend slecht weer. Terugslepen van een vliegveld of het veilig opbergen van de kist in een lokale hangaar zou dan uitkomst bieden indien het weer opeens zou omslaan en we niet terug naar Corowa zouden kunnen. Iets wat sneller gebeurt in Australië: het is al eens gezegd maar het is een land van extremen.

Ik ging vandaag als eerste omhoog, en het stijgen was eigenlijk meteen goed. Ik ging rond de 1200m al wat op pad, terwijl Robin omhoog werd gesleept. Robin is wel meteen tot de basis gekomen, die 400m hoger lag. We zijn toen langzamerhand op pad gegaan naar Benalla, maar onderweg werd al duidelijk dat het tweede been een uitdaging zou worden: een grote brij aan hoge bewolking. Eenmaal aangekomen bij Benella zijn Robin en ik (geheel volgens plan) even het veld van dichtbij gaan bekijken, maar op 300m AGL vonden we het welletjes en kwamen we weer een bel tegen. Na dit lage uitgraven besloten we om terug te vliegen naar Corowa, in welke richting ondertussen een prachtige straat stond. Hier hebben we een stukje samen gevlogen met een andere LS8 (Ailsa McMillan van het Australische team) die ook aan het vliegen was bij Benalla.

Helaas werd duidelijk dat in de verte de straat ophield, en dat het er richting Corowa toch uitzag alsof er veel regen in de omgeving viel. Na wat overleg onderling en met Heineken Grond, werd duidelijk dat we met zijn vieren even moesten wachten. Gelukkig was het boven blijven niet lastig en konden we mooi op ongeveer 30km van het veld onder prachtige cumulus wolken in de holding blijven, wachtend op een goed moment om naar Corowa te steken zonder nat te worden. En gelukkig, de weergoden waren ons goed gezind: de buienlijn trok voldoende weg om naar het veld te komen en zo kwamen we alle vier weer terug. Al met al vandaag niet echt een mooie race taak met hoge snelheden etcetera kunnen vliegen. Echter hebben we vandaag het maximale uit een dag gehaald waarbij velen al van tevoren dachten dat het niets zou worden. Tevens leer je van dit soort vluchten natuurlijk ontzettend veel.

Onze prestaties worden mede mogelijk gemaakt door

De afgelopen dagen stonden in het teken van de kisten en de aanhanger van de LS8 op orde brengen. Er is hard geklust om onder andere het zuurstof in te bouwen, gewicht op orde te krijgen en waxen van de kisten. We zijn er nu écht helemaal klaar voor! Gisteren was dan ook de eerste echte vliegdag en de verwachtingen waren blauw en warm, maar wel vliegbaar. Er stond een opdrachtje van 180km op de planning. Dit was niet haalbaar vanwege de hogere cirrus en we hebben lokaal wat rondgedobberd. Niet veel bijzonders dus. Aan het einde van de dag lekker ge-BBQ’d om het goed te maken 🙂

Vandaag is Robin aangekomen samen met Robbie en het team is nu compleet!! Robin heeft meteen zijn checkstart kunnen maken en voor de rest stond het opdrachtje van gisteren nog geprogrammeerd. Vandaag blauw met een basis van 1300m, maar wel maar wel met betere stijgwaardes van rond de 2m/s. Met 26,5 graden zou de eerste thermiek naar 1000m gaan aldus Fransesco en om 13:30 konden we omhoog. Wat is het ontzettend warm! Annemiek, Ronald en ik gingen naar Urana zo’n 70km naar het noorden.

Het vliegen in Australië is echt bijzonder. Het is mega warm, het zicht oneindig ver en het landschap is alsof je in een film vliegt. Verder staat de zon aan de andere kant en alles richting het noorden lijkt op elkaar. In het zuiden staan de “Australian Alps”, maar verder is het toch wel wennen met oriënteren. Het landschap is nog relatief nat en bepalen waar de thermiek vandaan komt is echt nog een raadsel. We leren veel van de verhalen van Fransesco en de lokale helden hier zoals Pepe Gresa. Oja, we praten ook Engels op de frequentie en dat is zeker wennen met teamvliegen en informatie uitwisselen. Hier gaan we de aankomende dagen ook de juiste draai in proberen te vinden.

Onze opdracht hebben we niet voltooid vandaag, omdat het vliegen in het blauw toch wel uitdagender was dan verwacht. Annemiek en ik zijn uiteindelijk bij Urana omgekeerd en naar huis gevlogen. Ronald moest helaas buitenlanden bij Urana. Gelukkig is dit via de weg goed bereikbaar en het positieve is dan ook wel weer dat de aanhanger uitgeprobeerd kan worden!

Morgen wordt er echt goed weer verwacht en dan komen de sterke verhalen! 😉

Fijne dag vandaag en groetjes uit een zonnig en warm Corowa!

Nick

Onze prestaties worden mede mogelijk gemaakt door