WWGC Arnborg 2015

Vandaag de eerste dag, leuk! Het weer leek vliegbaar, er moest nog een kleine oclusie doorkomen (rond 1-2 uur) waarachter de hoge Cirrus zou verdwijnen en er een vliegbaar venster aan zou komen. De eerste start was gepland om 1200, wat een beetje vroeg leek. De wedstrijdleiding stelde de start daarom ook uit en er kwam een B-opdracht, groter dan de orginele: van 137 km naar 180 km. Om 1 uur maar starten onder een grote grijze plak met de opklaring komend uit het westen. De clubklasse stond achteraan, dus we zagen de 15-meter en standaard klapwieken bij het veld. Ik mocht achter de mooiste sleepkist omhoog, hij steeg in ieder geval goed.

In de ochtend hadden we met de te vliegen afstand een uiterlijke starttijd van rond 3 uur bedacht. Voor de start was het stijgen nog niet zo sterk en de basis steeg ook niet zoals verwacht. Vanaf Heineken grond (we hebben geen passende vervanging gevonden) kregen we door dat de Cirrus er niet echt uit ging en dat het waarschijnlijk een afstands dag ging worden. Doortje en ik hadden elkaar gevonden voor de start en we besloten samen af te vliegen, rond 3 uur gingen we maar, de basis leek niet echt meer hoger dan 900m te stijgen. Op naar de eerste dikke plak waar we in een metertje weer naar de basis gingen, stukje verder vliegen we een goede bel in en kunnen we wat afstand van de volgers nemen. En dan ben je alweer aan het einde van Denemarken, wat gaaf die zee! Na het ronden van het keerpunt komen we Lilian tegen, die ons een mooi belletje voor de meren aanwees. Daarna begon het onder de plak te regenen en raakte ik de PI kwijt. Nu vloog ik ongeveer voorop met de TJ (Russische) nog in de buurt. Het pad naar het noordelijke keerpunt was goed onder een straatje door en ik had er best wel vertrouwen in. Na het ronden van het keerpunt moest ik alleen tegen de wind in en dan gaat het steken toch wat minder. Nog een belletje vlak na het keerpunt laten liggen, omdat ik dacht dat de volgende plukjes ook wel wat gaven, die deden het jammer genoeg niet en kwam ik toch te laag in een gebied waar het niet echt meer zat. Mooi grasveldje kunnen vinden om in te landen met super vriendelijke Denen die een hele beleving hadden op hun saaie zondag. En toen wachten op hoe ver de rest zou komen, bleek toch dat ik het goed gedaan had! Een dagoverwinning in de pocket, die pakken ze niet meer af! Doortje heeft een andere koers gevlogen na het keerpunt en eindigde net onder mij, een mooi Nederlands een-tweetje! Morgen blauw, weer eens wat anders.

Onze prestaties worden mede mogelijk gemaakt door

Gisteren stond de woei hard aan, 25 knopen wind en in de voorspelling wel afnemend naar het einde van de middag. Om toch een wedstrijd ritme op te bouwen hebben we de kist wel naar de grid gesleept. Na een aantal keer uitstellen van de start werd de opdracht toch gecanceld en hebben we de Au in haar pyjama weer terug gezet. ’s Avonds zou er een aerobatics display zijn voor de opening, maar die werd ook door de wind gecanceld. Het buffet kon wel met al die wind en we kregen heerlijke hapjes met van alles wat en de Denen houden van zoet, dus ook toetjes in overvloed. Er was een leuk bandje die voor een goede sfeer en dansmogelijkheid zorgden!

Vandaag was de eerste practice day waarop er echt een opdracht gevlogen kon worden, we hadden in de ochtend alleen ook nog de officiële opening in het nabijgelegen dorpje. De kist stond dus al voor de briefing in de grid met opdrachten geprogrammeerd. Na de briefing gingen we met zn allen richting Herning, om op een klein pleintje naar wat speeches te luisteren en de FAI vlag omhoog te zien gaan. Na een drankje en een zoete versnapering weer terug naar het veld en wachten tot de eerste start om 1400. De cumels stonden al aan de lucht en we hebben zin om te vliegen, een opdrachtje van iets meer dan 100 km, wat volgens de voorspellingen makkelijk moet lukken. Ze hebben hier wel de prijs gewonnen voor lelijkste sleepkist met een zelfbouw kistje van een lokale universiteit, zie foto.

Mooie sleepkist

De basis lag op ongeveer 1200m en na een paar keer klimmen ben ik samen met de W3 (voormalig wereld kampioene in de clubklasse) afgevlogen. Het eerste been ging aardig snel, nog niet een al te best pad, maar het was ook maar 13 km naar het eerste keerpunt. Daar draaide iedereen op minder dan een meter, dat vond ik een beetje weinig, dus dacht door naar een stadje op koers. Daar ging de LX af met airspace airspace, ik had niet alle oude airspace files uitgezet voor de dag en na een beetje prutsen toch gezien dat ik door kon vliegen. Ik kreeg niet echt een goede bel, had ik dan toch bij de groep moeten blijven? Toen zag ik kisten een paar honderd meter hoger over komen en dacht dat ik de verkeerde beslissing had genomen. Na een beetje zoeken kwam ik toch een aardige bel tegen en sloot de W3 op ongeveer dezelfde hoogte aan, niet echt wat verloren dus. Daarna gingen de anderen wat noordelijker op koers, wat ik niet helemaal begreep, maar ik dacht dat ze het wel beter zouden weten. Op een gegeven moment toch de groep verlaten en op koers richting het keerpunt waar ik de PI tegenkwam. Na het ena-laatste keerpunt vlogen we samen in een goede bel en kon ik weg op final glide, met nog iets van 40 km te gaan. Onderweg nog wat hoogte erbij getrokken en een mooie final glide naar het veld kunnen maken. 3 km is eigenlijk best wel dichtbij als je er eenmaal bent, dus na het passeren van de finish ring geen problemen om het veld te halen.

Uitzicht uit de Au

Uitzicht van de PI

Achteraf werd het later op de dag wat beter, wat ook aan de resultaten te zien is. De vliegers die een half uur later zijn gestart, zijn 10 km/uur sneller rondgevlogen. Een puntje voor de wedstrijd om misschien wat meer geduld te hebben bij het starten. Wel was ik sneller dan de W3 + teammaatje, maar misschien hebben ze wel een detour gemaakt om een ander deel van het wedstrijd gebied te bekijken, het is tenslotte maar een practice day. De (gigantische) bbq staat aan, team NL gaat eten, morgen de eerste wedstrijddag, we hebben er zin in!

Onze prestaties worden mede mogelijk gemaakt door

Vandaag was het eindelijk zo ver: Er kan gevlogen worden! Een opdracht van iets meer dan 100 km voor alle klassen om de omgeving te verkennen. Rond 1 uur stonden we klaar in de grid en moesten we nog een kwartiertje wachten tot de regen voorbij was, waarna Lilian als eerste weg mocht. Doortje en ik werden getrakteerd op een laagsleep tot ongeveer driekwart van het veld gevolgd door een vrij stijle klim tot 500m, de afkoppelhoogte. Het stijgen was aanwezig en de basis lag ongeveer op 700m, niet erg hoog met windsnelheden van 40-50 km/h.. Verder was er nog steeds aardig wat buienactiviteit, waar Natasja jammer genoeg middenin gesleept werd. Van alle gescoorde vliegers, durfde Doortje het verst met de wind mee te vliegen in de clubklasse, wel 8 gescoorde kilometers! Na ongeveer een uur vliegen kwam bijna iedereen weer naar beneden, wel fijn om alles even gecheckt te hebben en het veld/omgeving een keer van bovenaf te zien.

Vliegveld Arnborg

Vanavond hebben we een meeting gehad met een locale Deen over het weer en de Deense gronden. De invloed van de zee lijkt hier mee te vallen door het kleine verschil in temperatuur tussen land en zee, vaak blauwt het 5 tot 10 km voor de kust uit. Blauw weer noemde hij een Russian Roulette.. Harde wind (hopelijk iets minder dan vandaag) is hier wel gebruikelijk met een basis van 1000-1200 m en veel wolken straten :D. We verwachten een beetje vergelijkbaar met Nederland. De goede en slechte thermische gebieden zijn gemarkeerd op de kaart en we hebben een goed beeld gekregen over de condities in het wedstrijdgebied. Morgen lijkt weer regenachtig, we wachten het af!

Onze prestaties worden mede mogelijk gemaakt door

Vandaag weer een dag van regen en daarom dus tijd voor wat extra voorbereiding. Na de briefing, die ongeveer gelijk was als gisteren, hebben we een rondje gereden in de omgeving voor buitenlandigsveldjes in en rond de finish cirkel. Het gewas staat hier nog vrij hoog, knie- tot heuphoogte aan graan, tarwe en aardappels, maar toch vrij veel lange velden en soms ook een mooie gras-strip gevonden. In ieder geval vertrouwen gekregen in de mogelijkheid voor buitenlandingen.

Ook de ophalers hadden vandaag een leuke taak, de teamtent + radio antenne staat op de uiterste rand van het toegestane gebied, tot ongenoegen van de Duitsers die nu maar naast ons zijn gaan staan. De rest van de middag hebben we gebruikt om kaarten te plastificeren, LX en Oudie in te stellen en het complexe luchtruim nog een keer te bekijken.

Morgen krijgen we nog wat inside-information over het weer en de gebieden in de omgeving van een locale Deen, die ook een beetje Nederlands kan. Verder zijn we nog op zoek naar een vervangende naam voor ‘Heineken Grond’, iets vrouwelijks dat lekker bekt over de radio 😉

Onze prestaties worden mede mogelijk gemaakt door

Vanmorgen hebben we de eerste Pilot-briefing gehad! Nog lang niet alle teams zijn aangekomen en de zaal was ook behoorlijk leeg.. De presentatie moet nog een beetje geoefend worden, maar dat zal de komende dagen wel soepeler lopen. Omdat er morgen veel regen wordt verwacht, hebben we de scrutineering naar vandaag verplaatst. Tussen al de miezer regen van de oclusiefronten door, zijn alle kisten goedgekeurd en nog een keer gepoetst.

’s Avonds hebben we ook de eerste Teambriefing gehouden, waarin we de self-briefing van de organisatie met alle procedures nog een keer hebben deelgenomen. Ook gaan we deze wedstrijd Herballife proberen, waarover Frouwke (Steward tijdens het WK) nog wat heeft verteld. Voor morgen op het programma: Buitenlandingsvelden in het rond de finishcirkel bekijken, LX en Oudie’s goed instellen (vooral met het moeilijke luchtruim) en veel regen.. Nog even niet vliegen dus, maar het is vandaag al een stukje warmer, we rillen de tent niet meer uit!

Onze prestaties worden mede mogelijk gemaakt door

Na de geweldige verslaggeving van Steven vanuit Hongarije, neem ik de komende weken het stokje van hem over tijdens het Vrouwen WK in Denemarken. We doen hier met een team van 4 vrouwen mee, Lilian (VR), Doortje (PI) en Ik (Au) in de Clubklasse en Natasja (PE) in de 15-meter.

Tijdens de uitzonderlijke zomerstorm in Nederland trotseerde ik gisteren de windvlagen en omvallende bomen om de Au en mijn ophaler, Jan-Willem, op te halen vanaf Soesterberg. Na veilig de Polder te hebben bereikt, hebben we de auto ingepakt zodat we vanmorgen vroeg op pad konden. Deze ochtend met een lekker zonnetje en zoals het hoort op weg naar een wedstrijd: mooie cumuls en straten aan de lucht..

Verder een prima reis gehad en aangekomen op de camping was een veldje voor team Holland al geclaimd! Perfecte plek nog in het bereik van de Wifi en op struikelafstand van de douches en de aanhanger. Na ons kwamen de team captain (Theo) en coach (Ferdi) nog aan en was het team compleet. De laatste details aan het kamp zijn gelegd door wat rood-wit-blauwe versieringen..

Verder was de hot-tub ook al voorverwarmd, wel lekker het koelt hier namelijk behoorlijk af, ik blaas wolkjes terwijl ik dit bericht voor de tent aan het typen ben. Nog eens wat anders dan die hitte in Hongarije, ik wou dat ik een muts en handschoenen had meegenomen!

De komende dagen lijkt het weer nog niet al te best, tijd om de laatste hand aan de kist te leggen, de omgeving te verkennen en de inschrijving te regelen. De scruteneering staat voor dinsdag gepland en hopelijk kunnen we later in de week nog wat trainingsvluchten maken. Onderweg zijn we nog niet veel bruikbare buitenlandingsveldjes tegen gekomen, allemaal klein, heuvelachtig en met nog veel hoog gewas, nog even naar kijken dus!

Onze prestaties worden mede mogelijk gemaakt door