Deutsche Junioren-Meisterschaften
De naam lijkt dan wel op de NJW (Nederlandse junioren wedstrijd), maar nu ik er gevlogen heb weet ik zeker dat het wat anders is. Vooral het niveau van de vliegers is een heel stuk hoger. Logisch natuurlijk omdat ze zich eerst via een regionale wedstrijd moeten plaatsen hiervoor.
 |
Van 29 juli tot 13 augustus zat ik (Jelmer Vis) bij de Duitse junioren wedstrijd in Marpingen (vlak bij Luxemburg). Hieraan mag ik meedoen omdat ik aspirant lid ben van de junioren kernploeg. En daarnaast omdat Frouwke Kuipers dit voor mij geregeld heeft (bedankt!). Als vliegtuig kon ik met de prachtige PH-1550 HE Std. Cirrus B vliegen en als (t)ophaler en mede-eigenaar van het vliegtuig was mijn vader Jaap Vis mee.
 |
 |
 |
En toen begon het, de Duitse junioren, meteen de eerste wedstrijd dag een flinke opdracht: 302 km race. De weersvoorspellingen waren dat er cumuls zouden komen, maar ook een goede kans op uitspreiding en buien. Na lekker een ruime 100 km van de opdracht gevlogen te hebben kwamen we een flinke plak tegen. Die plak leek al redelijk aan het uitregenen te zijn, maar er stonden nog wel wat cumuls voor. maximale hoogte gepakt en naar die cumuls gaan glijden. Hoe dichterbij ik kwam hoe meer ze verdwenen, dat werd hem dus niet. Dan maar onder die plak wat gaan zoeken. Daar helaas net een bel gemist die sommige anderen wel hadden. Hierdoor stond ik helaas meteen al de eerste dag, net als velen in de clubklasse buiten. Slechts 36ste van de 39 geëindigd en dus meteen al een flinke achterstand.
Een vliegwedstrijd was ook daar vaak niet alleen maar lekker weer: de volgende drie dagen helaas geen vliegdagen in de clubklasse gehad, maar wel veel andere dingen kunnen doen. Waaronder eens de omgeving verkennen vanaf de grond.
De dagen ernaar gelukkig wel prachtig weer…
Laten we het erop houden dat dit een heel erg leerzame wedstrijd was: Je vluchtcomputer moet je helemaal kennen voor een wedstrijd en het vliegtuig moet helemaal perfect in orde zijn. Tijdens die dagen had ik sommige momenten waarbij ik heel blij was met hoe het ging met het vliegen. Alleen tijdens dezelfde vlucht soms een grote fout gemaakt waardoor ik weer buiten stond. Door deze fouten heb ik wel heel veel geleerd en ik heb nu genoeg werk deze winter om alles goed te analyseren en er zo nog meer van te leren. In ieder geval goed geleerd dat je niet moet buitenlanden!
 |
 |
 |
Twee van de laatste dagen ben ik wel op het mooie Marpingen geland.
1 van deze dagen was een 2 uurs AAT. Dat was een redelijk bijzondere dag omdat er maar 1 lijn met cumuls was, waarschijnlijk veroorzaakt door de ±25 km/u wind. Met het vliegen die dag ging het erg goed, steeds hoog gezeten en sterke bellen gepakt. Hierdoor met een gemiddelde gefinisht van 80 km/u. Helaas door een AAT berekening fout, door te weinig kennis van de LX, kwam ik 14 minuten te vroeg aan, dag snelheid (70.1 km/u). Ook door dat gebrek aan kennis van de LX daar nog eens 40 strafpunten bovenop voor te hoog starten. Waarschijnlijk door het verschil tussen navigatie en logger klopte het ook niet helemaal. Door die strafpunten van een mooie 5de plek naar plek 26 gevallen. De winnaar die dag had een snelheid van 71.9 in een libelle. Ook deze dag dus weer veel geleerd, en de volgende keer zal dat vast weer beter gaan.
Ook bijzonder was de andere dag. Vlak voor de wedstrijd hebben we geleende elektrische bugwipers op de cirrus gemonteerd. Bedankt Francois Jeremiasse! Alleen gaven ze de laatste dag helaas een probleem, halverwege de 100 km opdracht besloot 1 van de bugwipers nadat hij bijna bij de romp was gewoon nog een keer te gaan, prima dacht ik, zie ik je zo wel weer terug. Even later gekeken of hij al terug was. Helaas, hij had zich perfect om de tip gevouwen zodat hij goed vast zat, maar wel haaks op de luchtstroming. Dit in combinatie met een redelijke bries leverde een glijgetal van een gestroomlijnde baksteen (20) op. Daarnaast leek het me niet verstandig om snel te vliegen met een bugwiper aan de tip, nu zat hij tenminste vast. Door veel stijgen op finalglide kwam ik uiteindelijk ook aan op een hoogte waarbij ik uitgebreid kon testen hoe veel effect de remkleppen kunnen hebben.
Wat een leerzame wedstrijd!
En wat een aardige behulpzame duisters!
Jelmer Vis
[Reactie plaatsen...] - [Scroll naar boven...]
. Eerst nog een optimistische opdracht van ongeveer 150 km voor de club en 250 voor de open klasse, maar die werden na 3 uur uitstellen veranderd in 106 en 134 km. Er kwam toch een venstertje aan waarin de opdracht gevlogen kon worden en na een snuffel start die een basis van 1000m en 1 m/s stijgen aangaf werden we allemaal omhoog gestuurd. De Amstelglide is een grand prix wedstrijd met een regatta start, dus iedereen wil een mooi plekje achter de lijn voor het aftellen tot de start. Er hing een mooie plak achter de lijn waaronder we een beetje heen en weer vlogen om hoog te blijven, in een laatste belletje draaide ik tot de basis en had een perfecte positie voor de opening van de lijn. We gleden onder de plak weg richting veel grijze lucht met af en toe wat plukjes eronder. Die heb ik, samen met de een groepje die in dezelfde startbel zaten, afgevlogen en toch nog 1-1.5 m/s stijgen gevonden op sommige plekken. Na het ronden van het eerste keerpunt werden de plukjes steeds minder en na het laatste onsuccesvolle plukje ben ik meer op koers gaan glijden naar een plek waar nog een beetje zon door het scherm leek te komen. Hier vond ik 0.5 m/s die mij op ongeveer 800m in de steek liet. Na het ronden van het tweede keerpunt ben ik iets noordelijker doorgevlogen waar nog wat tekening te zien was, maar dit gaf jammer genoeg ook niks. Dan maar glijden op koers waar ik niks meer tegen ben gekomen met als resultaat een buitenlanding op 15 km van Soesterberg in een vers gemaaid grasveld! 90 km van de opdracht voltooid, waarmee ik het verste ben gekomen, maar niet genoeg voor een wedstrijddag.
