JWGC Narromine 2015

Na gister weer een interessante blauwe dag te hebben werden er vandaaq zowaar Cumuls voorspeld! Helaas alleen ten westen van ons…
Dit zou komen omdat er een soort van golvend trogje nog ligt die voor de nodige onstabiliteit zou zorgen.

En dat bleek na de briefing meteen te kloppen: de eerste mooie Cumuls begonnen zich al te ontwikkelen en na een aantal blauwe dagen begon het weer te jeuken ..
De Clubbies hielden een rustdag en gingen nog wat kleine zaken aan de kist regelen, dus alleen de Standaard klasse was van de partij.
Wij kregen een 3uur AAT naar het westen (De Cumuls!!) en vanuit daar door naar het oosten en weer terug.

Om al beetje in het wedstrijdritme te komen de dag laten verlopen zo als dat op de wedstrijd ook zou gebeuren;
Water tanken, briefing, team briefing, wegen en vliegen!

Na dat allemaal gedaan te hebben zaten Ronald en ik beetje voor de start lijn te wachten tot we een geschikt moment hadden gevonden om te gaan.
Gelukkig konden we samen afvliegen zonder dat er meteen een hele gaggle aan je staart hangt…

Op het eerste been konden we lekker snelheid maken onder de schitterende cumuls!
En vlogen we de eerste sector maximaal af om daarna weer door te gaan in het blauw: maximaal klimmen onder de laatste cumul en glijden.
Door in het blauw goed samen te vliegen bleef de vaart er lekker in zitten en zaten we enkele bellen later alweer op final glide.
Wat er lekker gepland was en wij beide nog geen minuut na minimale tijd al over de lijn waren.

Een dagje zoals het hoort en gezien het resultaat, draaien wij lekker mee! Let the games begin!

Robin

Onze prestaties worden mede mogelijk gemaakt door

De laatste dagen stonden in het teken van krachten sparen en randzaken regelen. Randzaken zoals de inschrijving waarbij piloten en crew drie(!) kantjes vol moesten schrijven, en de scrutineering waarbij alle kisten worden gecheckt en gewogen. Dit alles verliep bij iedereen soepel en we zijn wat dat betreft nu klaar voor de wedstrijd.

Gisteren zou wederom een blauwe dag worden, de temperatuur zou weer een stuk hoger liggen en de condities dus weer iets beter. De Australiërs zelf waren zelf erg enthousiast: de opdracht voor de standaard klasse was een AAT van 5 uur van minimaal 525 en maximaal 1000 km. De clubklasse had besloten om een rustdag te nemen, en wij wouden het rustig aan doen dus hebben Robin en ik maar besloten om een iets aangepaste B-opdracht van de clubklasse te vliegen: een korte race-taak van 350 km.

De opdracht zelf bracht ons in ondertussen al redelijk bekend gebied. Het doel was om het teamvliegen in het blauw te oefenen, met cumulus wolken kan iedereen het hier tenslotte. Het verschil zal op de wedstrijd worden gemaakt op de blauwe dagen, het vliegen in het blauw is een stuk anders dan in Nederland waar je vanaf de Veluwe via dorpjes naar de Holterberg vliegt. Na al deze tijd in Australië, kan ik zeggen dat ik het nu redelijk snap, zeker vergeleken met de eerste vliegdag hier waarbij ik het idee had dat ik nog veel te leren had. Uiteindelijk waren we redelijk vroeg al weer geland, een redelijk uneventfull vlucht, waarbij alleen het laatste been tegen de harde wind in wat tegen viel (we gleden 1:Grunau Baby). Snelheden van +- 110 km/h, en tevreden over de samenwerking in de lucht.

Het begint nu wel echt te kriebelen, de wedstrijd komt snel dichterbij. Morgen de eerste officiële trainingsdag, vandaag hebben we niet gevlogen maar onze rust genomen. Het plan was om te gaan zwemmen, helaas was er redelijk veel hoge bewolking en voor Australische begrippen was het frisjes. Maar we hebben gehandhaafd, en zo krijg je voor 4$ een privé zwembad.

Onze prestaties worden mede mogelijk gemaakt door

Vandaag de tweede trainingsdag vanuit Narromine. Vandaag helemaal blauw. Samen met Annemiek weer een opdracht van ruim 300km gevlogen. Voor Ronald en Robin een iets grotere opdracht met het tweede keerpunt iets verder in het noorden. Het was warm en het waaide hard. Vooral het laatste been nog even lastig; Robin 300m agl gezeten en voor mij een iets te strakke finalglide naar Narromine. Het teamvliegen gaat steeds beter in beide klassen en ik ben benieuwd hoe het ons tijdens de wedstrijd zal vergaan. Wij halen er in ieder geval voordeel uit! Morgen wordt het weer blauw, nog iets warmer, maar minder wind. Vanaf morgen krijgen we ook opdrachten van de wedstrijdleiding en we gaan deze dan ook zeker vliegen.

Vluchten hier (Volgende keer zullen we onze FAI ook sluiten):
http://www.onlinecontest.org/olc-2.0/gliding/daily.html?df=2015-11-23&sp=2016&rt=olc&st=olc&c=AU&sc=nsw#c:on;

Leuk om nog te vermelden dat we samen met de huiseigenaar op safari zijn geweest in zijn eigen achtertuin (van maar 400 hectare). Runderen, vogels, maar eindelijk ook échte kangaroo’s gezien!!

Het was een lange dag, dus nu gaan we slapen! Kusjesx.

Onze prestaties worden mede mogelijk gemaakt door

In aanloop van dit geweldige evenement werd er al gesproken over een 1000km en over dat het mogelijk zou zijn.
Stiekem hoop je dan elke keer dat die ene dag langskomt…

Tot gister 22 november, zaterdag de meteo al zitten bekijken met z’n allen.
Hieruit trokken Ronald en ik de conclusie dat er een kleine kans van slagen zou moeten zijn, dus die grepen we!

Om 09:00 al bij de hangaar van Outback gliding, om de kisten vol te gooien met water.
Eenmaal op het veld zagen we de eerste kist al naar de strip rijden… shit toch te laat!
Snel onze super LS8’en vol getankt zodat de ophalers hem al naar het velden konden brengen en wij snel door naar de briefing.

Meteo bleek weinig aan verandert, mooi! dus wij hadden een beetje haast alleen duurde en duurde de briefing maar.. en in de tussen tijd hing de eerste kist al achter de sleep… de Japanner Makoto had het beter geregeld en kon dus om al om 10uur starten.

Eenmaal op het veld stonden wij mooi op nummer 5 en 6 om te starten, wij moesten alleen de Duitsers voor laten gaan.
Maar met 2 Pawnees schiet het wel op.
Eenmaal in de lucht konden wij samen snel aan de basis komen en op pad gaan richting het zuiden wat erg lekker ging.
Voor Australische begrippen misschien een beetje lage basis (1200m) maar wij Nederlanders moeten dat wel kunnen.

Het plan was om het eerste been zo lang mogelijk te maken zodat je later op de dag je OLC benen kan vullen met naar het beste weer vliegen.
320km zuid van Narromine weer omgedraaid omdat het langzaam blauwer begon te worden, maar het tempo zat er nog lekker in.
Echter voor de 1000km vlogen we niet snel genoeg… maar kwamen wel in de buurt.

Eenmaal weer in het Noorden konden we binnen de 100km van Narromine onze laatste OLC benen goed vullen door de straten die in de heuvels net ten Oosten van Narromine liggen nog te gebruiken.

De laatste keer naar het zuiden was nog het spannendst… ik hoor mijzelf nog zeggen: “mhh zou ik daar wel genoeg kunnen klimmen om Narromine nog te halen?”

En ja het was net te doen, de laatste bel maximaal draaien tot 2700m en met MC 1.0 en +300m gaan glijden het blauwe in.. terwijl er verder zuid nog wat mooie cumuls stonden alleen net niet op de goede plek…
Na rustig glijden met 130km/h won ik langzaam op pad en zo kon ik nog met MC 1.5 en +400m binnen komen na een schitterende dag en 886km verder. Ronald was iets voor mij al geland en had ook 800km+.

http://www.onlinecontest.org/

Dit zijn de ze Australië dagen! En zo merk je dat je met een LS8 15m nog goed mee kan komen!

Voor de komende dagen gaan wij ons nog zo optimaal voorbereiden voor de wedstrijd!

Robin

Onze prestaties worden mede mogelijk gemaakt door

Gisteren gingen we slapen met het beeld van een bilderbuchhimmel en de verwachting dat het de komende dagen alleen maar beter ging worden; hogere temperaturen,hogere basis en sterk stijgen. Waarom eindigt de dag dan toch in een vage teleurstelling? Waarom valt een dag met 3000 meter wolkenbasis en twee tot drie meter stijgen toch nog wat tegen?

Het begint met een lekke band van de Au, wat bewolking waardoor de temperatuur wat achterblijft en de dag laat begint, een (geslaagde) poging om de Flarm op de Australische frequentie te krijgen, maar waardoor er even geen GPS signaal ontvangen wordt en de start van de Au sterk vertraagd. Tegen de tijd dat je omhoog gaat zit je teamgenoot op 2.800 meter, moet je nog 25 minuten klimmen en elkaar nog weten te vinden. Dan is het uiteindelijk 14.15 uur en kan je weg voor een 4 uur, minimaal 380 km opdracht. De behaalde reissnelheid van 70 km/h over de grond met 35 km/h tegenwind lijkt dan veel te weinig en als je onder de grote wolken moeilijk stijgen vindt, maximaal 2,5 m/sec, maar vooral 5 m/sec geintegreerd dalen dan zakt de moed in de schoenen en na 80 km vermeend ploeteren is het genoeg. Door het lage oppikken na de sleepstart haalt Nick nog wel 3040 meter hoogtewinst.

In de standaardklasse gaat het redelijk voorspoedig, maar na 100 km keert Robin terug naar Corowa omdat hij zich niet niet helemaal top voelt. Ronald gaat stug door met zijn 4,5 uur AAT en voltooid deze in zijn eentje met een snelheid van 120 km/h; 540 km gevlogen. Gewoon goed. In de evaluatie van de dag geeft Ronald aan dat er met teamvliegen 5% meer snelheid in had gezeten. Onderweg op het tweede been had hij wel 50 km/h tegenwind; gelukkig geeft dit op finalglide vanaf 3000 meter wel een erg prettig beeld.

Wat hebben we achteraf geleerd? Het ging eigenlijk best wel goed. Na een dag als gisteren lijkt alles wat tegen te vallen. Blijf hoog, dat is goed voor de grondsnelheid. Teamvliegen heeft hier echt voordeel. Probeer onder de grote plakken dicht bij elkaar te blijven zodat je het pad beter kunt vinden. De zon staat hier vrijwel recht boven de wolk, dus de zonzijde is een relatief gegeven. Op 1000 meter zit je op dit continent laag. De wind varieert nogal op de verschillende hoogtes; de moderne computers kunnen je hier goed bij helpen. Temperatuur is hier alles. De communicatie tussen de vliegers ging weer goed.

Tocumwall van (te) dichtbij

Je leert vooral van de dagen dat het niet zo goed gaat. Blij dat het in de training is gebeurd.

Onze prestaties worden mede mogelijk gemaakt door

Vandaag is in één woord te beschrijven: WOW! Vandaag zou het weer opnieuw iets beter worden dan de dag ervoor, cumulus wolken en een iets hogere wolkenbasis. De opdrachten waren dan ook iets groter: een 500 km driehoek voor Robin en mij en voor de clubklasse een 400 km driehoek. Voor de standaardklasse was de opdracht Narrendera-Hay, een groot gedeelte van het tweede en derde been lag hierdoor in niemandsland.

Na het redelijk lastig hoog komen voor de start, zijn de club en standaardklasse ongeveer tegelijkertijd gestart. Al op het eerste been was het duidelijk dat het een mooie dag zou worden. De basis klom zeer vlot en de bellen waren meteen sterk, tevens konden we goed vaart maken door mooi opgelijnde cumulus.

Na het ronden van het keerpunt Narrendera, ons ondertussen bekend, gingen we de onbewoonde wereld in. Het ging hier als een malle! Overal waar je keek prachtige cumulus wolken op 2500 m en zo ver als je kon kijken: helemaal niets of niemand! Francesco had het ons al verteld, maar je moet het meemaken om te begrijpen. Hier wil je niet buitenlanden. Er zijn geen wegen, er zijn geen huizen, geen mensen, alleen maar minimaal 3 m/s bellen die je omhoog zuigen.

Het laatste been ging net zo goed, en zo waren we met maar 15 keer te stoppen om te draaien alweer 500 km verder. Uiteindelijk hebben Robin en ik de hele vlucht samen gevlogen en hebben we de taak met 138 km/h volbracht: een nieuw persoonlijk record voor ons beiden en tevens akelig dichtbij het huidige 15m buitenlands NL record wat op 141 km/h staat van JR met een Ventus 2. De club klasse heeft rondgevlogen met 115 km/h, wat tevens een belachelijk hoge snelheid is voor een lege cirrus. Het is maar goed dat het Service Center Terlet het hoogteroer spelingsvrij heeft gemaakt voor deze hoge snelheden. Morgen weer een mooie dag!

Onze prestaties worden mede mogelijk gemaakt door

Wat een dag! Na gisteren ook vandaag weer Sint Cumulus day! Standaardklasse 355km en Clubklasse 300km opdrachten. Eerste keerpunt Benalla en vervolgens naar het westen en via de Murray River terug naar Corowa. Een mooie dag om het teamvliegen te oefenen.

Uiteindelijk hebben we in de club rondgevlogen met 95kmh en de standaardklasse met 120kmh.Het was weer fenomenaal mooi. Goed stijgen (ook veel dalen) en onwijs mooie cumuls. Hier en daar was het toch even laag de bel zoeken met de Cirrus, maar over het algemeen was het niet lastig het stijgen te vinden. Het is redelijk homogeen hier. Het blijft een uitdaging natuurlijk om het beste stijgen te vinden onder een wolk waar je 2m/s stijgen kan vinden, maar ook 4,5m/s. 1000m onder de basis stijgen vinden begint ook redelijk te wennen.

We zijn rond 4 uur geland onder de mooiste cumuls (behalve Robin die moest nog even de 500 volg maken). Het lijkt heel decadent zo vroeg landen, máár aangezien we nog een dikke maand hier zullen vliegen moeten we zorgvuldig met onze energie omgaan. We starten als het mooi weer is, zodat we niet laag met hoge temperaturen hoeven te ploeteren op het eerste stijgen en landen vervolgens als de opdracht erop zit.

De rest van de week ziet het weer er goed uit! Per dag wordt het nu warmer en daarmee ook het weer beter. Woensdag zullen we een rustdag pakken en zoals het er nu naar uit ziet lijkt donderdag de geschikte dag om naar Narromine te vliegen. Iets eerder dan gepland, want we moeten overvliegen aangezien we maar twee aanhangers voor vier vliegtuigen hebben. We moeten dus dik 450km vliegen naar Narromine en over de weg is nog een stukkie langer.

Tot morgen!

Nick

Onze prestaties worden mede mogelijk gemaakt door