JWGC Husbands Bosworth 2005

Tijdens de briefing wordt mooi weer voorspeld, basis uiteindelijk ongeveer 5000ft met gemiddeld 4kt bellen. De opdracht voor de clubklasse gaat naar het zuiden en het westen, voor een totaal van 258km.

Rens en ik hadden in Nederland al een paar vluchten samen gevlogen, zodat we hier in Engeland behoorlijk voorbereid konden teamvliegen. Nadat we op een trainingsdag samen hadden gevlogen, merkten we dat de hogere handicap van Rens wel veel punten kost. Een Std. Cirrus is zo slecht nog niet in vergelijking met een ASW19. De eerste dag hadden we daarom besloten dat Rens een minuut na mij zou starten. Dit werden er uiteindelijk drie, wat veel te veel was. De tweede dag ging Rens inderdaad een minuut na mij over de startlijn, maar volgde direct al een ander pad, weg teamvoordeel.

Vandaag hadden we besloten dat we samen zouden starten. Na de sleep zaten we direct bij elkaar (Leeuwe, Rens en ik staan naast elkaar in de box, lekker handig en gezellig) en zijn we bij elkaar gebleven. Omdat het gedeeltelijk blauw zou worden, wilden we niet als eersten over de lijn. Een tijdje nadat de lijn open was ging er een Tsjech over de lijn en we besloten te volgen om eventueel weer terug te komen. Na een paar km besloten we om weer terug te gaan, ook de Tsjech besloot dit, maar de gaggle die ons gevolgd was ging door, mooi! Vijftien minuten later en uiteindelijk nog bijna een minuut later na Rens ging ik over de lijn, en na 15 km zaten we bij elkaar op dezelfde hoogte.

Rens draaide hier met nog een kist, dezelfde Tsjech (IF), in een goede meter, na een paar slagen weer door om op 700m een 2,5 te pakken tot aan de basis. Hierna ging het lekker, steeds samen, steeds overleggend, schoot het lekker op, steeksnelheid 160, bellen tussen de twee en de drie meter. Na het ronden van het eerste keerpunt (nog geen veertig minuten) zagen we wat verder de gaggle al. Ons eigen pad volgend gingen we met zijn tweeën best lekker, alleen volgde de IF ons. We besloten om iets in te houden, zodat hij even wat werk kon doen, maar na een bel zaten we toch weer voor. Bij het tweede keerpunt bleek dat we de gaggle ingehaald hadden, maar tegen de wind in besloten we niet te hoog te klimmen. Jammer genoeg volgde de gaggle ons en vlogen we het derde been om de beurt met de Fransen op kop. Net voor het vierde been besloot ik iets meer hoogte te nemen, wat me wat achterstand op de gaggle opleverde. Rens vloog nu vooraan. Het vierde been ging eigenlijk makkelijk, via twee straatjes behoefde ik maar af en toe een slag te maken en als laatste van de gaggle bleek ik 2:53u gehandicapt de snelste te zijn. Rens was uiteindelijk vier minuten sneller, wat hem een tweede plaats opleverde.

De dag bleek op de volgende briefing goed voor een fles wijn (Rens) en een Cudley Toy voor Nederland.

Onze prestaties worden mede mogelijk gemaakt door

Een vreemde dag met happy momenten en ook mindere. Beginnen bij het begin, dat lijkt me het beste want er is veel gebeurd.

Gisteravond was er een soort “spel zonder grenzen” hier. Nederland was ingedeeld met Lithouwen, de wedstrijdleiding, de Belgen en de Finnen. WE WONNEN. Maaike mocht vanmorgen een kratje met 24 flesjes voor de deelnemers van de verschillende landen, in ontvangst nemen. Voor de briefing hoorde ik al dat de vlieger van YB (Duitsers) bij paint ball zijn enkel had gebroken en vandaag pas uit het ziekenhuis zou komen. Davide, van de Italianen, had bijna een beschadigde kist, omdat de crew die op de fiets “tipliep” zwaaide naar de weegploeg en hij hield zijn stuur vast en niet de tip. Om te voorkomen dat de kist de auto zou inhalen, reed de rijder harder! Het liep gelukkig met een sisser af, maar schijnt het aanschouwen waard geweest te zijn.

Daarna ging de briefing verder met tamelijk grote opdrachten. 306 km voor de club klasse die vooraan stond op de grid en 348 km voor de standaard klasse. Het weer was mooi en de jongens waren “er klaar voor”.

Tjalling verloor op 30 meter hoogte het contact met de sleepvlieger, de kabel schoot los bij de sleepkist en moest rechtuit landen. Vlug de auto ervoor en na 5 andere sleepjes werd hij weer ingepast. Alles ok. Ook onze “buren” hadden problemen omdat Bertje moest landen; zijn muggenpoetser hing onder zijn romp. Uiteindelijk was iedereen vertrokken en er waren gemengde berichten. Onze club mannen startten in de midden moot en de st mannen als laatste. Leeuwe had het moeilijk onderweg en had zitten knoeien. Hij was iedereen kwijt, zat alleen laag, maar was weer omhoog gekrabbeld. Rond 5 uur zoals ook wij op de grond geplanned hadden, kwamen de club mannen terug ook de onze en alhoewel ze niet juichten, hebben ze niet al te veel punten verloren.

Jelmer ging geweldig. Hij zei zelfs om half 6: “Rietje zullen we wedden dat ik vandaag 1ste wordt!” Ik wed nooit ,maar ik zei dat ik dat wel hoopte. Hij zat zo’n 30 tot 50 km voor Robbie en Tjalling en was samen met onze buur Dennis, terwijl hij als laatste gestart was en Dennis 4 minuten eerder. Maaar…..na het laatste keerpunt werd het moeilijk. Er werd gevochten op nulletjes en om 6 uur zat Robbie op 30 van het laatste check point en Tjalling vloog naar hem toe. Jelmer en Dennis zaten toen boven Kettering zo’n 14 km van het c.p. Maar….wel op 650 m. Uiteindelijk is Jelmer op het check point geland. Dennis ook.Robbie iets daarvoor en Tjalling is met zijn motertje terug gekomen.

Jelmer had vanmorgen ook al een “rot “start omdat hij tegen het beton pad stuiterde. We hoopten dat het geen gevolgen zou hebben, maar bij de landing is hij door het wiel gezakt. Nu maar hopen dat het ok is. We laten dat later horen.

Uiteindelijk komen ons mannen uit de clubklasse er goed uit, met een 9 de, 10de en 11de plaats, want vele anderen hadden onderweg ook problemen.
In de standaard klasse zijn slechts 9 piloten binnen gekomen.In de club klasse landden er 4 buiten.

De ophalers halen op, straks gaan we samen eten en napraten en morgen gaan we weer verder! Het klassement van de standaard klasse wordt aardig door elkaar geschut zo denk ik!

Onze prestaties worden mede mogelijk gemaakt door

Er is zoveel initiatief in ons team, geweldig om te zien! Gisteren hebben we weer een trend gezet! De wedstrijdleiding probeert met dure bands de jeugd op de dans vloer te krijgen en te amuseren. Maar het geluid is zo hard dat iedereen in de bar blijft en de tussendeur dicht doet. Dus…. de briefing tent blijft leeg.

Gisteravond was dit anders. Tjalling had een dvd bij zich, met de nieuwste film van Walt Disney “Madagascar”. Even vragen aan de baas of we de tent mochten gebruiken, dat mocht, zolang het maar geen porno was en het geluid werd zelfs aangezet om iedereen mee te laten genieten. Het leek wel een volle bioscoop. Prachtig!!! En….het kost bijna niets! Lesje voor de wedstrijdleiding!!?? 3 Van onze mannen hadden zelfs de sofa uit de bar gesleept en die in de briefing tent gezet. Heerlijk relaxed met de voeten op een plastic stoel om zo de natte kou van de grond te ontlopen.

Als moederkloek “zag ik dat het goed was” en kon dus lekker vroeg gaan slapen. De “kinderen “waren tevreden, ik ook! Later hoorde ik, “dat als de kat van huis is” …….

Onze prestaties worden mede mogelijk gemaakt door

Om 5 uur hadden we eindelijk het mooie weer om te vliegen, maar dat was veel te laat. De kisten moesten tussen 9 en 11 op de grid staan en dat gebeurde ook netjes, maar niemand had er echt vertrouwen in. Om 12 uur zijn we nog snel naar het veld gereden omdat we even een fikse wind hadden en de kisten daar los stonden.

Om 2 uur werd het gecancelled en vertrokken de meeste mannen naar de driving range. Remmo was weer goed aangekomen en is ook mee.Maaike en Joost van V hebben de boodschappen gedaan en vanavond wordt er weer thuis gegeten, omdat de meesten dat het liefste deden. Ik “moet” met alle TC’s naar de buren, de Zwitsers, die ons met de wedstrijd leiding uitgenodigd hebben voor Zwitserse kaas soep. Ik verheug me er al op.

We waren vanmorgen echt weer klaar om er voor te gaan, maar jammer genoeg moeten we het een dag uitstellen. Morgen wordt er weer gevlogen !!!!!!

Vanavond schrijft Bart nog even zijn verhaaltje over zijn dag overwinning. Tot morgen dan maar.

Onze prestaties worden mede mogelijk gemaakt door

Alhoewel de dag grijs begon en niemand echt hoop had op een vliegdag lag er toch een opdracht van 204 km op ons te wachten op de briefing. De standaardklasse kon zelfs nog 70 km verder vliegen volgens de zeer gerespecteerde meteoman Hugh Brookes.

Eenmaal in de box hoefden we ons niet te vervelen want er werd een show weggegeven door een Fox en Swift die al rollend achter de sleepkist op 80 meter langskwamen, precies langs ons heen. Helaas mochten wij dat niet doen van Rietje, anders waren er zeer zeker rollende Cirrussen achten de sleep omhoog gegaan! (geintje, mam)

De start was vandaag een beetje lastig, omdat we hier werken met de twee minuten startregel. Dat betekent dat je minimaal twee minuten onder een maximale hoogte moet blijven voor je de startlijn over vliegt. De maximale starthoogte wordt meestal 200 meter onder de basis gelegt maar vandaag lag hij ca. 600 meter onder de basis! Oppassen dus met de eerste steek.

Eenmaal op pad was het stijgen prima tot goed, dus het ging redelijk snel langs o.a. het circuit van Silverstone en de stad Oxford. Bij het meest zuidelijke keerpunt gaf een kerncentrele een mooie edoch turbulente bel, die ervoor zorgde dat ik op de weg terug naar HusBos verder geen clubklasser meer zou tegenkomen. Het enige lastige was dat de nu opkomende hoge bewolking uit het westen het stijgen wat onderdrukte en wat langere steken noodzakelijk maakten. Gelukkig verder niet in de problemen gekomen en relaxt naar huis gevlogen met een final glide in bijna stabele lucht vanwege de afscherming.

‘s-Avonds bleek ik deze dag de snelste in mijn klasse dat beloond werd met de zeer begeerde Cudley Toy!

Onze prestaties worden mede mogelijk gemaakt door

Dagwinnaar 11 augustus: Leeuwe Runhaar (clubklasse)

Onze prestaties worden mede mogelijk gemaakt door

Book of Condolences for Neil Stuart Lawson

Heb je herinneringen aan Neil Lawson, die op 9 augustus j.l. is omgekomen bij een tragisch en ongelukkig zweefvliegongeval, schrijf deze in Neil’s online condoleance-webboek. Alle berichten in het condoleance-webboek worden verzameld en aan Neil’s ouders afgegeven.

Onze prestaties worden mede mogelijk gemaakt door

We waren de eerste die het rood, wit en blauw weer in de top hadden van de wedstrijd mast. Het veld was vrijgegeven en we konden weer verder gaan met het vliegen, waar we ook voor hier zijn. De vrije dag was overigens goed bevallen en ondanks dat iedereen “zijn eigen ding deed” waren we zonder dat af te spreken rond 6 uur weer “thuis” en heeft Rens op eigen wijze een tafel voor 16 besteld in de Mexicaan.

Dat was heel gezellig. We kregen Mexicaanse hoeden op ons hoofd en goed eten voorgeschoteld. Ondertussen werd nog wat met zout en peper geknoeid, wat met een water pistool geschoten en een sombrero verdween, maar werd al snel weer “gevonden”. Al met al een toffe avond.

Deze morgen hadden we om 10.30 weer briefing en na wat strubbelingen of we nu wel of niet uit “de boundary” mochten vliegen zonder strafpunten of buiten landen, zijn we weer vol enthousiasme naar de grid vertrokken waar om 13.15 de eerste launch plaats vond. Advies vandaag was om vroeg te vertrekken omdat grote donkere plakken de thermiek zouden verstoren. Zo gezegd zo gedaan, we vertrokken vroeg en dat was de juiste beslissing. In de standaard klasse hadden de mannen een geweldig eerste been en Rens “kraaide” maar dat veranderde bij het laatste keerpunt waar de Engelsen, die met ons vertrokken, al onze boys met grote snelheid voorbij raceten. Hoe ze ook probeerden aan te klampen het lukte niet! Of het nu beter vliegen was van hen of betere kisten wordt nu besproken.

In de club klasse was er weer reden tot juichen, want…. net hebben we gezien dat Leeuwe, de “quiet achiever “NUMMER 1 is . Woepie!!!!! Nu hebben alle 3 de piloten een dag gewonnen in de club klasse en was iedereen dus een dag, tot nu toe, de beste junior van de wereld. Not too bad !!!

Gelukkig is het geen dramatische dag wat punten verlies betreft ,maar ik speur wat ontevredenheid bij mijn mannen. Alhoewel….. ze feliciteerden met gulle lach hun maatje Leeuwe.

De dag verliep sneller dan we dachten, dus tijd voor eten inkopen was er niet. Maar we verzinnen wel weer wat, peppen de “droefaaards” (of is dat geen goed Nederlands!) weer op en morgen is er weer een dag! Tot dan. Even de overwinning met Leeuwe vieren! Oh ja gisteren was Hadriaan op bezoek met zijn co en vandaag is Jeroentje van Leeuwen gearriveerd om ons te ondersteunen.

Onze prestaties worden mede mogelijk gemaakt door

We werden weer geconfronteerd met een heel moeilijke situatie. Tijdens de finishes hoorden Maaike en ik, zittend bij onze teamhut met de radio ’s voor onze neus, “I am all right, I am allright”. We wisten meteen dat er iets fout was. Onmiddellijk daarna kregen we een telefoontje van onze crew dat een zweefvliegtuig tijdens de finish tegen een fotograaf gevlogen was die op zijn auto stond op een openbaar weggetje. Vijf van onze ophalers stonden bij de fotograaf en kregen de schrik van hun leven. Ze zijn nu weer OK want we hebben elkaar erg goed opgevangen.Hulde aan het hele team en dank aan Bert sr van het Belgische team , die nog wat extra hulp verleende door als dokter te luisteren naar diegenen die het nodig hadden.

Velen kenden de jongeman van vorige wedstrijden en anderen hadden hem net leren kennen als een super fotograaf en trokken zich zelfs op naar zijn nivo. Helaas werd ons al snel medegedeeld dat de man het niet overleefd had want bij aankomst in het ziekenhuis was hij overleden. Wij leven mee met zijn familie. Ons team streek de vlag in de radio antenne en we waren ook de eerste die de vlag bij de hangaar halfstok hingen. Alle andere landen volgden ons voorbeeld. Wat een geweldige mentaliteit, nietwaar? De piloot die hem raakte werd opgenomen met een shock.

Tijdens een TC meeting een uur na het ongeluk, werd medegedeeld, dat er vandaag, woensdag, niet gevlogen zou worden om het onderzoek de ruimte te geven en kregen we de eerste feiten te horen. We zijn bij elkaar gebleven s ‘avonds en hebben “left overs” gegeten in de tent, want we zouden voor de eerste keer uit eten gaan, maar dat was nu onmogelijk.

Remmo, die vanmorgen vertrokken is, maar zondag weer terugkomt, is het team ook tot grote steun geweest. Bedankt!

Vanmorgen bij een andere TC meeting is afgesproken dat we doorgaan met de wedstrijd , waar ik het geheel mee eens ben en ook alle andere TC’s. Ook worden de punten van gisteren gehandhaafd. Ons team was daartegen, wanneer ook maar iemand last ondervonden zou hebben van de mededelingen op de radio dat een major accident had plaats gevonden bij de finish lijn of om hoger binnen te komen . Het spel moet eerlijk gespeeld worden met gelijke kansen voor iedereen. Dus de goede resultaten van vooral Leeuwe en Jelmer blijven staan en ook onze Belgische vriend Bertje jr had een goede dag met 1000 punten.

Onze teamgeest is HOOG en daardoor redden we het wel. Vandaag komt Jan Joost nog aan en gisteravond is Mijke van Jelmer aangekomen. Vandaag zijn een paar mannen op stap gegaan, een paar moeten getuigen en de rest doet het rustig aan. De auto van Robbie is aangekomen en complimenten voor Interhelp/Interpolis zijn op hun plaats voor de hulp die ze ons tot nu toe geboden hebben. Morgen gaan we weer verder met de wedstrijd!

Onze prestaties worden mede mogelijk gemaakt door