Wedstrijden

Deutsche Junioren-Meisterschaften

Dit item is gepost in Trainingswedstrijden Wedstrijden op 15/08/2016 door Jelmer Vis.

De naam lijkt dan wel op de NJW (Nederlandse junioren wedstrijd), maar nu ik er gevlogen heb weet ik zeker dat het wat anders is. Vooral het niveau van de vliegers is een heel stuk hoger. Logisch natuurlijk omdat ze zich eerst via een regionale wedstrijd moeten plaatsen hiervoor.

Van 29 juli tot 13 augustus zat ik (Jelmer Vis) bij de Duitse junioren wedstrijd in Marpingen (vlak bij Luxemburg). Hieraan mag ik meedoen omdat ik aspirant lid ben van de junioren kernploeg. En daarnaast omdat Frouwke Kuipers dit voor mij geregeld heeft (bedankt!). Als vliegtuig kon ik met de prachtige PH-1550 HE Std. Cirrus B vliegen en als (t)ophaler en mede-eigenaar van het vliegtuig was mijn vader Jaap Vis mee.

En toen begon het, de Duitse junioren, meteen de eerste wedstrijd dag een flinke opdracht: 302 km race. De weersvoorspellingen waren dat er cumuls zouden komen, maar ook een goede kans op uitspreiding en buien. Na lekker een ruime 100 km van de opdracht gevlogen te hebben kwamen we een flinke plak tegen. Die plak leek al redelijk aan het uitregenen te zijn, maar er stonden nog wel wat cumuls voor. maximale hoogte gepakt en naar die cumuls gaan glijden. Hoe dichterbij ik kwam hoe meer ze verdwenen, dat werd hem dus niet. Dan maar onder die plak wat gaan zoeken. Daar helaas net een bel gemist die sommige anderen wel hadden. Hierdoor stond ik helaas meteen al de eerste dag, net als velen in de clubklasse buiten. Slechts 36ste van de 39 geëindigd en dus meteen al een flinke achterstand.

Een vliegwedstrijd was ook daar vaak niet alleen maar lekker weer: de volgende drie dagen helaas geen vliegdagen in de clubklasse gehad, maar wel veel andere dingen kunnen doen. Waaronder eens de omgeving verkennen vanaf de grond.

De dagen ernaar gelukkig wel prachtig weer…
Laten we het erop houden dat dit een heel erg leerzame wedstrijd was: Je vluchtcomputer moet je helemaal kennen voor een wedstrijd en het vliegtuig moet helemaal perfect in orde zijn. Tijdens die dagen had ik sommige momenten waarbij ik heel blij was met hoe het ging met het vliegen. Alleen tijdens dezelfde vlucht soms een grote fout gemaakt waardoor ik weer buiten stond. Door deze fouten heb ik wel heel veel geleerd en ik heb nu genoeg werk deze winter om alles goed te analyseren en er zo nog meer van te leren. In ieder geval goed geleerd dat je niet moet buitenlanden!

Twee van de laatste dagen ben ik wel op het mooie Marpingen geland.
1 van deze dagen was een 2 uurs AAT. Dat was een redelijk bijzondere dag omdat er maar 1 lijn met cumuls was, waarschijnlijk veroorzaakt door de ±25 km/u wind. Met het vliegen die dag ging het erg goed, steeds hoog gezeten en sterke bellen gepakt. Hierdoor met een gemiddelde gefinisht van 80 km/u. Helaas door een AAT berekening fout, door te weinig kennis van de LX, kwam ik 14 minuten te vroeg aan, dag snelheid (70.1 km/u). Ook door dat gebrek aan kennis van de LX daar nog eens 40 strafpunten bovenop voor te hoog starten. Waarschijnlijk door het verschil tussen navigatie en logger klopte het ook niet helemaal. Door die strafpunten van een mooie 5de plek naar plek 26 gevallen. De winnaar die dag had een snelheid van 71.9 in een libelle. Ook deze dag dus weer veel geleerd, en de volgende keer zal dat vast weer beter gaan.

Ook bijzonder was de andere dag. Vlak voor de wedstrijd hebben we geleende elektrische bugwipers op de cirrus gemonteerd. Bedankt Francois Jeremiasse! Alleen gaven ze de laatste dag helaas een probleem, halverwege de 100 km opdracht besloot 1 van de bugwipers nadat hij bijna bij de romp was gewoon nog een keer te gaan, prima dacht ik, zie ik je zo wel weer terug. Even later gekeken of hij al terug was. Helaas, hij had zich perfect om de tip gevouwen zodat hij goed vast zat, maar wel haaks op de luchtstroming. Dit in combinatie met een redelijke bries leverde een glijgetal van een gestroomlijnde baksteen (20) op. Daarnaast leek het me niet verstandig om snel te vliegen met een bugwiper aan de tip, nu zat hij tenminste vast. Door veel stijgen op finalglide kwam ik uiteindelijk ook aan op een hoogte waarbij ik uitgebreid kon testen hoe veel effect de remkleppen kunnen hebben.

Wat een leerzame wedstrijd!
En wat een aardige behulpzame duisters!

Jelmer Vis

[Reactie plaatsen...] - [Scroll naar boven...]

Onze prestaties worden mede mogelijk gemaakt door

OMK 2016

Dit item is gepost in Algemeen Trainingswedstrijden op 11/06/2016 door Rick Boerma.

Na het OBGC op Terlet was er een weekje rust voordat de Openbare Militaire Kampioenschappen te Malden plaats zouden vinden. Aangezien ik (Rick) nog geen ervaring op het vliegtuig type Standaard Cirrus had heb ik deze week gebruikt om bekend te worden met dit type. Met slechts 3 starts op de PH-501 vertrok ik naar Malden om met de AU in de clubklasse mee te doen. De voorspelling voor de OMK week waren rond uit fantastisch. Genoeg dagen met ongeveer 500 km voorspeld. Maar door de vele regen dat rondom Malden gevallen was in combinatie met verschillende luchtsoorten klopte er helaas weinig van alle voorspellingen. Zo werden de Maandag en de Dinsdag uiteindelijk gecanceld omdat de inversie maar niet veel hoger dan 500 meter wilde klimmen. Ondanks dat het weer geen vluchten toe liet was het wel heerlijk (terras) weer.

Woensdag – 212.9 km – Malden SP2 – Deil – driebera12 – Tiel – Zevenaar – Malden Gld

Rond 12:30 werd de snuffelaar de lucht in gestuurd. En in tegenstelling tot de eerdere dagen zat de inversie hoger. Met de snuffelaar op 650 m werd de clubklasse gelanceerd. En na een uitgestelde start werd de lijn geopend. Het duurde echter nog een tijd voordat de basis op 1000 meter zat. Met blauw weer zorgde dit voor moeilijke omstandigheden. Toen ik uiteindelijk op de 1000 m uitkwam was het al 15 uur voordat ik over de startlijn vloog.

Op pad, was er weinig te beleven. Geen enkele indicatie van thermiek, geen vogels en geen zwevers zien draaien. Aangezien Nijmegen genoeg stijgen gaf, mikte ik op de stad Kleve. Helaas kon ik daar geen thermiek vinden en was het avontuur snel ten einde. Na 22 kilometer strandde ik net oost van Kleve. In een gemaaid gras veld wachtte ik toch mijn ophaler mij gevonden had. In de tussen tijd trok ik al enig bekijks en werd me genoeg lekkers toegestop: 2 kaasbroodjes, water, een capri sonne, een broodje gezond met een koud flesje cola, nog een fles cola. Ik verbaasde me er al vaker over, de gastvrijheid van onze oosterburen is echt fenomenaal. Na een gesprek met lokale zweefvliegers en een jochie van 9 laaiend enthausiast gemaakt te hebben voor het zweefvliegen met mijn verschijning in het weiland. Werd ik eindelijk uit mijn ‘lijden’ verlost en vertrok ik weer richting Malden.

Al met al een leuke dag, maar het resultaat was teleurstellend: een 8e plek met 35 punten, een achterstand van 264 punten op de dagwinnaar Sander Terpstra (SX) die 193 km wist te vliegen. Een knappe prestatie op een dag waar slechts 2 kisten (in de combi en open klasse) rond wisten te komen.

Duitse gastvrijheid: Fenomenaal!

Voor de start – Foto: Frank Hiemstra

In de hoezen (Clouddancers), in afwachting van het weer.

Donderdag – 158.6 km – Malden SP2 – Deil – driebera12 – Tiel – Zevenaar – Malden Gld

Net als op de woensdag was het een blauwe dag. In het oosten, net ten westen en in het noorden waren nog cumulus wolken te vinden. Maar in het opdracht gebied kwamen ze helaas niet voor. De opdracht lag zo goed als volledig in het rivieren gebied. Dit in combinatie met een basis rond de 1200 meter zorgde voor een lastige dag.

Ik had voor mezelf het plan om rond 14:30 af te vliegen, om te wachten op iets betere condities. Ik vloog, 11 seconden later dan gepland, iets eerder dan de INF (Lennart Batenburg) af. Het eerste been vlogen we gedeeltelijk samen en dat had wel voordelen aangezien de bellen lastig te localiseren waren. Halverwege raakte ik Lennart kwijt om later, samen, nabij het 1e keerpunt laag uit te graven. Het scheelde niet veel of we stonden bji de SX in het weiland. In dit blauwe weer was het continue opletten of er aanwijzingen van thermiek was. Vogels, andere kisten en mikken op thermische triggers was het devies.

Richting het 2e keerpunt ging redelijk maar de snelheid liet nog wat te wensen over. Tot het derde keerpunt ging super, en langs de rivier naar Zevenaar ging het weer wat minder. Uiteindelijke na veel gescharrel en 3 goede bellen over de gehele vlucht wist ik een 2e plek te scoren met 61.6 kilometer per uur met 431 punten, 78 punten achter de dagwinaar Jeroen van Dijk (KM) met 76 km/h! In het totaal klassement geklommen tot een 4e plaats gestegen. Nog 1 plek te gaan om op het podium te komen met nog 1 dag te gaan.

Vrijdag – 140.9 km – Malden SP2 – Borken-South – Zevenaar – Malden Gld

De vrijdag was alweer de laatste dag van de OMK. De voorspelling gaf aan dat er misschien nog wat cumulus wolken zouden komen (en afscherming). Daarom vloog ik als laatste af om zo meer voordeel van de wolken en de kisten voor mij te hebben. Echter was het ten oosten van Emmerich al weer blauw. Dat betekende dat ik wat voorzichtiger moest vliegen en goed op andere kisten zou letten. Met de hete adem van de open en combi klasse gaggle’s in de nek was het doorvliegen geblazen. Want eenmaal met een gaggle in een bel kon je het centreren wel vergeten. Daarom heb ik me uiteindelijk wat los gevlogen en kon ik wat vrijer vliegen. Halverwege Borken en Zevenaar kwam ik laag bij de cumulus aan waar in na enig zoeken en wat hulp van de KM een goede bel vond waar ik gemiddeld 1.9 meter per seconde uit haalde. De KM haalde er maar 1.2 m/s uit waardoor ik hem uiteindelijk voorbij kon.

Door deze bel zat ik al bijna op final glide en zat het tempo er weer goed in, met wolken op pad was ik al bijna thuis. Na 2 slagen bij de HE in de bel gemaakt te hebben vloog ik weer door. Ik had nog maar 120 meter nodig voor de final glide en ik had verwacht dit wel op het pad bij te kunnen klimmen. Helaas was het pad minder goed dan verwacht en moest ik noodgedwongen in een minder belletje de laatste meters winnen. Hier haalde de KM mij weer in. En finishte ik 3 minuten later, maar aangezien ik later was afgevlogen was ik uiteindelijk 14 seconden sneller met 71.8 km/h. De T2 was de snelste (40 seconden sneller) met 72.2 km/h, maar op handicap won ik de dag. 454 punten tegen 429 (T2, 2e) en 404 (KM, 3e).

Hierdoor wist ik op de laatste dag van de OMK nog te klimmen van de 4e naar een 3e plek in het klassement. Ondanks een matige start en slechts 8 starts in totaal op de Cirrus een prima resultaat. Met 5 dagen zon, 3 vliegdagen en een ontzettend relaxte sfeer heb ik het enorm naar mijn zin gehad. En natuurlijk wil ik de sponsoren en mijn ophalers bedanken voor de beschikbare middelen en diensten!

De AU in de startrij

Vlnr: 1e Tristan Smits (T2), 3e Rick Boerma (AU), 2e Jeroen van Dijk (KM)

Uitslag

[Reactie plaatsen...] - [Scroll naar boven...]

Onze prestaties worden mede mogelijk gemaakt door

OBGC Terlet

Dit item is gepost in Wedstrijden op 29/05/2016 door Annemiek Koers.

Afgelopen 2 weken hebben Rick, Lars en Annemiek meegedaan aan de Open Benelux Kampioenschappen zweefvliegen op Terlet. Lars en Annemiek in de Ag en Au en Rick in de HP (ls4 van Hoogeveen). Allemaal in de allermooiste clubklasse met behoorlijk wat concurrentie van in totaal 13 deelnemers.

13320945_721518174617634_687367134674077837_o

13235193_717024288400356_1255528231610071123_o

Vlak voor de wedstrijd werd lichte schade aan de kleppen bij de Ag ontdekt, maar door snel werken van Service Center Terlet was de kist op tijd klaar voor de weging. Door de nieuwe handicap regels werden alle clubklasse kisten voor de wedstrijd gewogen en kreeg de wat dikkere piloot een handicap puntje erbij en anderen wat voordeel in de handicap. Op de trainingsdag lag het goede weer richting het noorden en zijn de meeste deelnemers niet op pad gegaan. Rick en Annemiek vlogen die dag als enigen de opdracht rond en zoals voorspelt was het in het noorden mooi met cumels.

Op dag 1 stond de clubklasse achteraan en na het omhoog slepen van de big wings werd de dag voor de clubklasse gecanceld. Alleen in de 18-meter werd deze dag een wedstrijddag behaald, wij deden het met een oefening boxen. De weervoorspelling voor dag 2 liet een kleine AAT van 2,5 uur toe. Met een basis van 800m hadden we met onze glijgetallen niet al te veel opties. Annemiek stond al in de eerste sector buiten, flink balen op de eerste wedstrijd dag. Lars loopt verderop ook tegen een grijze plak aan en land bij de tweede sector. Rick komt daar goed weg en maakt in de laatste sector nog extra afstand om zijn snelheid te verhogen, netjes tweede op die dag!

Rick – HP

Lars – Ag

Annemiek – Au, Glider Pilot Shop bedankt voor de Oudie!

De tweede wedstrijddag voor de clubklasse stond in het teken van wind, met 40 km/h was die vrij stevig. Al voor het afvliegen stonden er een aantal kisten buiten, het startpunt lag net buiten de Veluwe en de wind blies ons verder van Terlet af. In combinatie met een niet al te hoge basis ging dat niet bij iedereen goed. Een goed start-punt vinden was dus een uitdaging en bij de meesten ging het eerste been met een snelheid van 40-50 km/h. Met de wind mee gaat het natuurlijk wel lekker onder een mooie straat door, al was het ook verleidelijk om vanaf Borken de snelweg naar het zuiden te pakken. Het laatste been tegen de wind in moesten we hoog blijven en zo min mogelijk draaien om thuis te komen, Rick en Lars hebben het hier lastig en Rick land jammer genoeg buiten.

Na deze dag was het wachten op vliegbaar weer en waren we al blij als TopMeteo roze kleurde in plaats van wit. Om een toep-kampioen werd in de avonduren gestreden in de Thermiekbel en overdag werden er box-oefeningen gedaan en veel gehangen. Jammer genoeg kwam het vliegbare venster op een aantal dagen niet dicht genoeg bij Terlet.

13305092_635149339983311_1082450727016537733_o

Gelukkig kwam er op donderdag nog een vliegbare dag om er een geldige wedstrijd van te maken. Op deze dag werd er overbewolking voorspeld in het noordelijke deel van de opdracht. Na een lekker eerste en tweede been werd het inderdaad grijs en strandde Annemiek bij de Duitse grens, waar 5 minuten later de zon doorbrak en alle kisten over kwamen schuiven. Rick had deze dag een baaldag en stond voor de lijn al buiten.

Al met al dus een typische Nederlandse wedstrijd met tegenvallend weer en teleurstellende resultaten voor de junioren. De gezelligheid was er gelukkig niet minder om en de wedstrijdleiding hield de sfeer er goed in. Oud-junior Tim wint na 3 wedstrijddagen het OBGC in de clubklasse, Peter in de 18m, gefeliciteerd (en er is nog hoop voor ons)!

[Reactie plaatsen...] - [Scroll naar boven...]

Onze prestaties worden mede mogelijk gemaakt door

Het zit erop!

Dit item is gepost in De Stichting JWGC Narromine 2015 op 14/12/2015 door Nico Koster.

Deze WK Junioren 2015 is geschiedenis.

Opruimen, schoonmaken, geleende spullen terugbrengen, vliegtuigen transport klaar maken, terug kijken en nog steeds genieten, dat is denk ik waar het team deze dagen mee bezig is.
Het Nederlands Junioren team kan op een geweldige voorbereiding en WK terugkijken. Hoe de WK precies geëindigd is voor het team weet ik tijdens het schrijven van deze WK update nog niet. We hebben tenslotte nog 4 mogelijke vliegdagen te gaan.
Ik kan het niet laten, ik heb de mogelijkheid, morgen, woensdag, vertrek ik richting Narromine. 8 Dagen uit en thuis. Minstens twee dagen onderweg om aanwezig te kunnen zijn bij het eindresultaat van onze vliegers. Het resultaat dat mogelijk gemaakt is door heel veel hulp van tientallen mensen, de weg er naar toe iedere dag gevolgd door (599 via de email, 902 via Facebook en maximaal 1025 unieke bezoeken per dag op de site) Het was mooi !!
Wie meer verantwoording wil hebben over haar of zijn financiële bijdrage aan de trainingsweken kan mij benaderen.
Begin april komen de containers uit Corowa in Venlo aan. De LS8en gaan terug naar hun eigenaars de G2 naar GLC Illustrious en de SR naar Jan en Robbie Seton. (Winter)werk aan de winkel voor de LS8 vliegers Robin en Ronald.
De Au en Ag krijgen zo snel mogelijk na aankomst in april door de hele (aspirant) junioren kernploeg hun broodnodige winteronderhoud. De beide Cirrussen zijn tegen die tijd het hele komende seizoen toegewezen aan de diverse junioren voor training en wedstrijden. Op naar een volgende WK of andere grote wedstrijd.
Het bestaansrecht van twee eigen junioren kisten is ondertussen wel bewezen. 2016 is het laatste jaar dat we nog financieel ondersteund worden door de KNVvL. Na 2016 moet de stichting die de twee Cirrussen bezit en beheert op eigen financiële benen staan. Een grote uitdaging om de gehele exploitatie van twee Cirrussen rond te krijgen.
Is het niet de aflossing van een lening, dan is het wel de reservering voor groot onderhoud aan de Au.
Na meer dan 40! Jaar behoeft deze kist langzamerhand wel een nieuwe laklaag.
Ik krijg als voorzitter van de stichting waarschijnlijk nooit meer zo veel lezers van de Junioren Nieuwsbrief, dit is mijn kans. Als je de junioren kisten Au en Ag een warm hart toedraagt en je hebt de financiële mogelijkheid. Wordt dan Vriend van Tulip en vul dan het formulier in (http://www.dutchjuniors.zweefvliegen.net/sponsoren/vriend-van-tulip/). Gun onze jonge toptalenten de mogelijkheid om voor een maand te trainen en een wedstrijd te vliegen op een eigen kist. Help de Au en de Ag te behouden voor onze huidige en toekomstige toptalenten.

Nico Koster
Voorzitter Stichting Zweefvliegevenementen Nederland

[Reactie plaatsen...] - [Scroll naar boven...]

Onze prestaties worden mede mogelijk gemaakt door

Prijsuitreiking en laatste wedstrijddag

Dit item is gepost in JWGC Narromine 2015 op 13/12/2015 door Ger Kwant.

Op de Facebookpagina schreven we gisteren dat Ronald dagwinnaar was geworden. Alle files waren ingeleverd en de LAK vlieger uit Litouwen had problemen met zijn file. Door het inleveren van zijn secundaire logger had hij wel een goede file en won de dag net voor Ronald; een gedeelde tweede dagplaats.

Het weer voor de laatste dag is gelijk aan het weer van de eerste wedstrijddag, wat wind uit het zuidwesten, matige blauwe thermiek, lage werkhoogte. Zoals jullie inmiddels weten betekent dit maximaal 3 m/sec stijgen tot ongeveer 7000 ft. De opdrachten zijn bescheiden 360 km race voor de standaard en 3 uur AAT voor de clubbies. Dit betekent ook dat er vandaag van alles kan gebeuren; vooral in de clubklasse waar de verschillen klein zijn. In de standaardklasse lijken de kaarten wel geschud, Mathew Scutter staat 280 punten voor en Robin en die staat weer 145 punten voor op Sebastián Nagel. Geen fouten maken. Toch gaan de standaardklassemannen nog even proberen het bed op te schudden.

Tijdens de vlucht zien we dat Robin en Ronald goed gaan, sneller dan de rest maar komen toch weer vast te zitten in de gaggle met hun Australische shaddow. Op dat moment weet Robin dat zijn kansen voor de dag over zijn en Ronald vliegt uit de gaggle voor de dagwinst, hetgeen dus bijna lukte. Weer prima ploegenspel. Tijdens de laatste kilometers komt Mathew aan de tip van Robin vliegen en balt zijn vuist als vreugdegebaar. De laatste kilometers vliegen ze in de gaggle naar huis, terwijl Ronald een scherp eindschot produceert.

In de clubklasse zetten Nick en Annemiek alles op alles om het verschil te maken. Voor de startlijnopening raken ze elkaar kwijt en op het geplande starttijdstip zit Annemiek heel hoog en heeft het geen zin om op Nick te wachten. Omdat ze relatief vroeg weg is en een goede snelheid weet te maken gokt ze op wat meer afstand in de tweede sector en de gaggle die tijd gaat verliezen in de laatste kilometers. Dit lukt net niet. Nick gaat lekker snel en het lijkt even een topklassering te worden. Helaas gooien de Britten roet in het eten. Door een prima teamprestatie duwen ze een Duitser van het podium af en veroveren ze de eerste en derde plaats in de totaalklassement. Een prachtige prestatie. Nick schuift nog een plaats op in het klassement en wordt 7e. Onze vriendelijke oosterburen winnen gelukkig wel het landenklassement met de Polen op de tweede en de Britten op de derde plaats.

De Poolse vliegers hebben de hele wedstrijd het meeste indruk gemaakt. Veel hoge dagklasseringen, maar op een dag een collectieve strategische fout die hen van de eindoverwinning houdt. Vijf vliegers, 1 aanhanger, 1 (hele mooie) ophaalster en een teamcaptain maakt deze wedstrijd voor hen een Tour de force.

Zelf hebben we het in de eerste dagen laten liggen. Na onze goede trainingsweken kozen wij ervoor om uit te gaan van onze eigen kracht en uit de gaggle proberen te blijven. In de tweede week ging dit goed maar in de eerste twee dagen hebben we hier punten laten liggen. Al met al zijn we tevreden met het resultaat.

Rest ons om iedereen te bedanken voor alle hulp die we hebben gekregen om dit grandioze avontuur mogelijk te maken. De afdeling zweefvliegen, De mensen die ons de zuurstofinstallaties hebben geleend, onmisbaar in dit land. Glider Pilot Shop voor alle ondersteuning met de vluchtcomputers en de koffer met reseve-instrumenten. William en Evelien Stalenburg van Outback Gliding die ons de beschikking gaven over hun hangaar, ons met raad en daad bijstonden en op de een na laatste dag zelfs een van onze vliegers uit de akker haalden. En “at last but not least”: Australian Soaring Center Corowa voor al hun ondersteuning met transport, de trainingsweken, de coaching, de thuisreis en ook de gezelligheid en gastvrijheid in paradijs Corawa. Morgen vliegen we naar “huis”; Corowa. Was het op de heenreis nog een vlucht van wel 480 km, na onze avonturen boven Narromine lijkt het routine as usual. Een kwestie van perspectief zoals alles in dit fantastische land.

Ook dank aan alle vrienden van Tulip, Jan en Robbie Seton en de Gilze zweefvliegclub voor het ter beschikking stellen van de prachtige vliegtuigen welke we 6 weken mochten gebruiken.

Tot ziens in Nederland.

[Reactie plaatsen...] - [Scroll naar boven...]

Onze prestaties worden mede mogelijk gemaakt door

Narromine, de foto’s

Dit item is gepost in JWGC Narromine 2015 op 12/12/2015 door The Team.

De laatste foto’s

Klik hieronder voor meer foto’s.

Het verhaaltje is nog niet afgelopen… Verder Lezen? Klik hier!

[Reactie plaatsen...] - [Scroll naar boven...]

Onze prestaties worden mede mogelijk gemaakt door

Resultaten JWGC

Dit item is gepost in JWGC Narromine 2015 op 12/12/2015 door Frank Schellenberg.

Nog een dag overwinning en wel voor Ronald. Daarnaast een 2e plaats algemeen in de standaardklasse voor Robin en een mooie 7e plek voor Nick in de club.

Later meer!

[Reactie plaatsen...] - [Scroll naar boven...]

Onze prestaties worden mede mogelijk gemaakt door

Voorlaatste wedstrijddag

Dit item is gepost in JWGC Narromine 2015 op 12/12/2015 door Ger Kwant.

Nog een beetje van slag van het standaardklassesucces van gisteren, zijn we vandaar opgestaan met de gedachte dat het vandaag flink zou waaien, maar niets is minder waar. Lekker zonnetje, weinig wind; een aangename dag met mooie thermiek. Het laatste klopte, het eerste niet. Het weerbericht beloofde een stevig windje, 25 kts grondwind en op grotere hoogte nog wat meer. Met groot Australisch optimisme worden er flinke opdrachten uitgeschreven, want de temps zijn minsten zo optimistisch als de Australiërs zelf.

Bij het starten van de clubklasse zien we de bewolking van het naderende koufront al aankomen, en de bijbehorende wind beginnen we al te voelen. Terwijl we kijken naar klapwiekende clubbies wordt de start van de standaardklasse even uitgesteld om een c-opdracht te kunnen uitschrijven. De clubklasse moet het blijven doen met de (te??) grote A-opdracht. Al voor de startlijnopening worden windsnelheden van 65 km/h op hoogte gemeld en gezien de nadering van de bewolking is het op grote hoogte nog wat heftiger. Onze inschatting is dat niemand thuis gaat komen………. Totdat we de stijgwaarden horen, tot 4 m/sec; misschien gaat de standaardklasse nog wel thuiskomen. De frontale bewolking schuift over en ondanks de dikte hiervan blijft het hieronder nog wel enigszins thermisch. Sneller dan verwacht komen twee Polen en een Brit finishen: 138 km/h voor de winnaar. Meer dan een uur later komt nog een gaggle binnen, welke zo langzaam is dat ze geen snelheidspunten meer krijgen. Ook Robin en Mathew Scutter maken deel uit van deze groep die de gezamenlijke 4e t/m 12e plaats deelt. Geen winst, geen verlies. Het verschil met de nummer drie is iets groter geworden.

In deze standaardklassegaggle zit een clubklasse-Amerikaan die als enige in de klasse rondkomt. De grondwind had in de middag een sterkte van 25 kts met uitschieters naar 35 kts. Op basis hiervan hadden wij op de grond ingeschat dat het een echte afstandsdag zou worden. Met de inkomende hoge bewolking werden de vliegers steeds meer naar het midden van de driehoek gedreven en stranden ze net voor het veld. Nick wordt 8e met nog 38 km te vliegen en Ronald staat 4 kilometer dichter bij Narromine.

Doordat Annemiek wat later startte omdat ze onvoldoende hoogte kon winnen, vloog ze de opdracht vrijwel alleen en na het ronden van het laatste keerpunt kwam ze niet meer tegen de in het noorden nog sterkere wind in. Om 18.00 meldt ze met haar Spot dat ze veilig is geland en op basis van de coordinaten moet de ophaalploeg die al 2/3 van het laatste been tegemoet is gereden haar snel kunnen vinden. Helaas om 22.00 uur het laatste contact met de ophalers dat ze haar nog niet gevonden hebben. Daarna absolute radiostilte van zowel vlieger als ophalers. Pas om 00.30 uur, als we al naar het vliegveld zijn teruggegaan voor assistentie bij het zoeken, krijgen we een verlossend sms-je dat Annemiek een auto op het einde van de paddock ziet. Om 05.30 uur zijn ze thuis.

Kern van het verhaal: wanneer je in West-Europa ” 1e weg rechts zegt” is dat na ongeveer een kilometer, in Polen na 4 kilometer, maar in Australië pas na 20 kilometer op een dirtroad om de volgende dirtroad rechts te vinden, waar je vervolgens ook nog eens 6 kilometer door een bos moet rijden om het begin van de akker te vinden. Gelukkig zijn Henk en Ferdi samen op pad en niet voor een gat te vangen. Om weer 3G contact met ons te krijgen hebben ze wel eerst 30!!!!! km terug moeten rijden om in een plaatsje nieuwe route-info van Tim te krijgen. De door ons gealarmeerde wedstrijdleiding maakte zich niet zo’n zorgen: ze was veilig geland, had dit met de spot gemeld en Annemiek is een verstandige meid die vast niet bij haar vliegtuig weg zou gaan. Het ergste is dat je een nachtje onder je spaceblanket moet slapen………… No worry’s. Andere dimensies in dit land. Annemiek bleef er een stuk rustiger onder dan de rest van ons, maar ja dit is niet haar eerste avontuur van haar in dit land. Over de 400 kilometer ophaaltocht hebben ze twee tanks benzine leeggereden……………

Morgen de laatste dag
Waarvan de resultaten inmiddels op soaringspot staan!!!

[Reactie plaatsen...] - [Scroll naar boven...]

Onze prestaties worden mede mogelijk gemaakt door

Tiende vliegdag – 1000 punten

Dit item is gepost in JWGC Narromine 2015 op 11/12/2015 door Ger Kwant.

Tja, nog steeds een beetje confused; gisteren mijn eerste levende Kangaroos gezien…….
Daarnaast begint het team ingevlogen te raken. Zowel in de clubklasse als in de standaardklasse horen we dat het teamvliegen goed gaat. Tijdens de vlucht begint het plezier te komen dat we nu al vijf weken als team ervaren. We krijgen meer ervaring met het Australische weer en ook het ruim 100 uur samenvliegen van de afgelopen weken maakt het leven een stuk makkelijker. In beide klassen worden de resultaten beter en constanter.

De circussen zijn de goede keuze geweest om mee te nemen naar Australië, maar het zijn lichte toestellen en Nick, noch Annemiek zijn de zwaarste vliegers waardoor de vleugelbelasting laag is. Zelfs met 20 kg lood zitten ze nog 15 kg onder het referentiegewicht waardoor ze wel 0,4% minder handicap krijgen, maar met het hele goede weer en de hoge steeksnelheden gemiddeld met steken wat verliezen. Ze vliegen dan ook hoofdzakelijk buiten de gaggles wat ze goed afgaat. Gisteren 113 km/h met 880 punten; de winnende LS4 vliegt met 127 km/h rond.

In de standaardklasse zijn de Britten redelijk tevreden met hun 140 km/h over 633 km, totdat er een paar “very rude persons” hun resultaten uploaden. 158,2 km voor Robin en Ronald. Wat er al een paar dagen aan zit te komen, is vandaag gelukt. 100 uur teamvliegen van de afgelopen weken resulteert in een perfecte vlucht pairflying. 2 Seconden verschil op de meet, allebei 1000 punten. Waar de mannen de eerste 2,5 vliegdagen niet harder vlogen dan 185 km/h (mc 5), vanaf nu gaat het gewoon 220 km/h rechtuit. Het gaat hier eigenlijk alleen maar om de sterkte van de thermiekbel. Vandaag wordt tot 7 m/s gedraaid; bij 4 m/sec hoor je “door, door, door”. Vandaag worden er ook nog wat straatjes gevlogen en wanneer Robin aankondigt op final glide te gaan, Ronald vraagt ” weten we dat zeker”, zegt Robin “kijk eens voor je”. Het laatste stukje final glide is wat krap, maar de laatste 96 km is binnen een half uur gevlogen………… Iedereen is wat confuus, de Nederlanders, Australiërs, Britten, Duitsers. Niemand begreep dat je binnen 4 uur een afstand van 633 km kunt vliegen met een standaardklassevliegtuig. Volgens de mannen van See You is het de allersnelste standaardklassevlucht ooit gevlogen tijdens een WK welke is gescored met hun programma (300.000 vluchten geanalyseerd).

s’Avonds zijn we uitgenodigd om te komen eten bij William en Evelien Stalenburg van Outback Gliding, waar we onze vliegtuigen in de hangaar mogen stallen. De stemming is licht euforisch, maar er komen nog twee lastige dagen.

Vandaag (vrijdag) zitten we in een grondwind van 25 kts, gusts tot 35 kts en de vliegers ervaren een wind van 65 km/h op hoogte. De cirruscrews zijn al gaan rijden om halverwege het laatste been te gaan staan met onze ene aanhanger. We verwachten dat het in de clubklasse een afstandsdag wordt. In de standaardklasse zijn de piloten nog optimistisch om de opdracht te voltooien. Inmiddels zitten we onder de middelbare bewolking van het binnenkomende koufront.

De eerste komen net binnen na opdracht 11 nu! Later meer.