Artikelen van Ronald Deerenberg

De laatste dagen stonden in het teken van krachten sparen en randzaken regelen. Randzaken zoals de inschrijving waarbij piloten en crew drie(!) kantjes vol moesten schrijven, en de scrutineering waarbij alle kisten worden gecheckt en gewogen. Dit alles verliep bij iedereen soepel en we zijn wat dat betreft nu klaar voor de wedstrijd.

Gisteren zou wederom een blauwe dag worden, de temperatuur zou weer een stuk hoger liggen en de condities dus weer iets beter. De Australiërs zelf waren zelf erg enthousiast: de opdracht voor de standaard klasse was een AAT van 5 uur van minimaal 525 en maximaal 1000 km. De clubklasse had besloten om een rustdag te nemen, en wij wouden het rustig aan doen dus hebben Robin en ik maar besloten om een iets aangepaste B-opdracht van de clubklasse te vliegen: een korte race-taak van 350 km.

De opdracht zelf bracht ons in ondertussen al redelijk bekend gebied. Het doel was om het teamvliegen in het blauw te oefenen, met cumulus wolken kan iedereen het hier tenslotte. Het verschil zal op de wedstrijd worden gemaakt op de blauwe dagen, het vliegen in het blauw is een stuk anders dan in Nederland waar je vanaf de Veluwe via dorpjes naar de Holterberg vliegt. Na al deze tijd in Australië, kan ik zeggen dat ik het nu redelijk snap, zeker vergeleken met de eerste vliegdag hier waarbij ik het idee had dat ik nog veel te leren had. Uiteindelijk waren we redelijk vroeg al weer geland, een redelijk uneventfull vlucht, waarbij alleen het laatste been tegen de harde wind in wat tegen viel (we gleden 1:Grunau Baby). Snelheden van +- 110 km/h, en tevreden over de samenwerking in de lucht.

Het begint nu wel echt te kriebelen, de wedstrijd komt snel dichterbij. Morgen de eerste officiële trainingsdag, vandaag hebben we niet gevlogen maar onze rust genomen. Het plan was om te gaan zwemmen, helaas was er redelijk veel hoge bewolking en voor Australische begrippen was het frisjes. Maar we hebben gehandhaafd, en zo krijg je voor 4$ een privé zwembad.

Onze prestaties worden mede mogelijk gemaakt door

Vandaag is in één woord te beschrijven: WOW! Vandaag zou het weer opnieuw iets beter worden dan de dag ervoor, cumulus wolken en een iets hogere wolkenbasis. De opdrachten waren dan ook iets groter: een 500 km driehoek voor Robin en mij en voor de clubklasse een 400 km driehoek. Voor de standaardklasse was de opdracht Narrendera-Hay, een groot gedeelte van het tweede en derde been lag hierdoor in niemandsland.

Na het redelijk lastig hoog komen voor de start, zijn de club en standaardklasse ongeveer tegelijkertijd gestart. Al op het eerste been was het duidelijk dat het een mooie dag zou worden. De basis klom zeer vlot en de bellen waren meteen sterk, tevens konden we goed vaart maken door mooi opgelijnde cumulus.

Na het ronden van het keerpunt Narrendera, ons ondertussen bekend, gingen we de onbewoonde wereld in. Het ging hier als een malle! Overal waar je keek prachtige cumulus wolken op 2500 m en zo ver als je kon kijken: helemaal niets of niemand! Francesco had het ons al verteld, maar je moet het meemaken om te begrijpen. Hier wil je niet buitenlanden. Er zijn geen wegen, er zijn geen huizen, geen mensen, alleen maar minimaal 3 m/s bellen die je omhoog zuigen.

Het laatste been ging net zo goed, en zo waren we met maar 15 keer te stoppen om te draaien alweer 500 km verder. Uiteindelijk hebben Robin en ik de hele vlucht samen gevlogen en hebben we de taak met 138 km/h volbracht: een nieuw persoonlijk record voor ons beiden en tevens akelig dichtbij het huidige 15m buitenlands NL record wat op 141 km/h staat van JR met een Ventus 2. De club klasse heeft rondgevlogen met 115 km/h, wat tevens een belachelijk hoge snelheid is voor een lege cirrus. Het is maar goed dat het Service Center Terlet het hoogteroer spelingsvrij heeft gemaakt voor deze hoge snelheden. Morgen weer een mooie dag!

Onze prestaties worden mede mogelijk gemaakt door

De dag begon vandaag, zoals altijd, met een uitgebreide uitleg van Francesco over het weer. De voorspellingen lieten zien dat er regen zou vallen, de vraag was echter hoeveel en hoe laat. Tijdens de briefing stonden er hier en daar al wat cumulus en het zag er eigenlijk een stuk mooier uit dan ik gisteren had verwacht. Na wat overleg werd besloten om toch een kleine opdracht te maken, waarbij we vliegvelden zouden hoppen: Corowa-Benalla-Tocumwal-Corowa (230 km). Dit om te voorkomen dat er vier vliegtuigen opgehaald moesten worden met twee aanhangers met naderend slecht weer. Terugslepen van een vliegveld of het veilig opbergen van de kist in een lokale hangaar zou dan uitkomst bieden indien het weer opeens zou omslaan en we niet terug naar Corowa zouden kunnen. Iets wat sneller gebeurt in Australië: het is al eens gezegd maar het is een land van extremen.

Ik ging vandaag als eerste omhoog, en het stijgen was eigenlijk meteen goed. Ik ging rond de 1200m al wat op pad, terwijl Robin omhoog werd gesleept. Robin is wel meteen tot de basis gekomen, die 400m hoger lag. We zijn toen langzamerhand op pad gegaan naar Benalla, maar onderweg werd al duidelijk dat het tweede been een uitdaging zou worden: een grote brij aan hoge bewolking. Eenmaal aangekomen bij Benella zijn Robin en ik (geheel volgens plan) even het veld van dichtbij gaan bekijken, maar op 300m AGL vonden we het welletjes en kwamen we weer een bel tegen. Na dit lage uitgraven besloten we om terug te vliegen naar Corowa, in welke richting ondertussen een prachtige straat stond. Hier hebben we een stukje samen gevlogen met een andere LS8 (Ailsa McMillan van het Australische team) die ook aan het vliegen was bij Benalla.

Helaas werd duidelijk dat in de verte de straat ophield, en dat het er richting Corowa toch uitzag alsof er veel regen in de omgeving viel. Na wat overleg onderling en met Heineken Grond, werd duidelijk dat we met zijn vieren even moesten wachten. Gelukkig was het boven blijven niet lastig en konden we mooi op ongeveer 30km van het veld onder prachtige cumulus wolken in de holding blijven, wachtend op een goed moment om naar Corowa te steken zonder nat te worden. En gelukkig, de weergoden waren ons goed gezind: de buienlijn trok voldoende weg om naar het veld te komen en zo kwamen we alle vier weer terug. Al met al vandaag niet echt een mooie race taak met hoge snelheden etcetera kunnen vliegen. Echter hebben we vandaag het maximale uit een dag gehaald waarbij velen al van tevoren dachten dat het niets zou worden. Tevens leer je van dit soort vluchten natuurlijk ontzettend veel.

Onze prestaties worden mede mogelijk gemaakt door