Klix wettbewerb 2017
En hop, daar gaan we weer, een nieuw seizoen een nieuwe wedstrijd. Rick en Jelmer vliegen deze week de Klix wettbewerb 2017, op het vliegveld Klix. Wij zijn hier allebei nog nooit geweest en dus de hele omgeving is weer nieuw. Meertjes overal, heuvels in het zuiden, grote bossen en een paar koeltorens in het noorden.
Na lekker een dagje gereden te hebben kwamen we na ruim 700 kilometer op het veld aan. Enkele andere Nederlanders waren al aangekomen en zo konden we snel een mooi plekje vinden.
Aangezien wij beiden geen ervaring hebben in deze omgeving en Klix als vliegveld, was het natuurlijk wel erg fijn om even een trainingsvluchtje te maken. Zo hebben wij op de donderdag heerlijk de omgeving kunnen verkennen. Rick op de Au en Jelmer op de HE, beide van het type Standaard Cirrus. Zo hebben we menig koeltorenwolkje van dichtbij gezien. Op zo’n manier thermieken waarbij de vario van +7 naar -5 heen en weer gaat en alles alle kanten op stuitert hadden we nog niet eerder meegemaakt! Op trainingsdag was het niet uitmuntend weer en met maar 100 OLC-kilometers zijn we met een leuke finalglide naar het vliegveld gevlogen.
Helaas waren de vrijdag en zaterdag niet goed genoeg om het gehele veld van ruim 120 zweefvliegtuigen in de lucht te houden. Op deze dagen konden daarom nog even de laatste verbeter puntjes op de kisten aanbrengen.
Na deze twee rustdagen was de voorspelling eindelijk echt goed: De wolken basis zou naar 2000 meter gaan en gemiddeld 3 meter bellen. De thermiek zou echter wel al op tijd ophouden, de opdracht was 263 km (rechthoek) voor de clubklasse en wel 460 km voor de open klasse. In Klix doen ze alles rustig aan; met een briefing om halfelf en zo’n groot deelnemersaantal en een vroeg einde van de thermiek, bleef er maar een klein window over voor die afstanden.
Om 13.38 konden we op een comfortabele 1700 meter MSL (1550 AGL) starten. Met die 3 meter bellen was het eerste been zo voorbij en zaten we al in Polen. Het tweede been was helaas niet zo’n feest. Het eerste stuk ging nog lekker maar in het tweede gedeelte steeg de basis niet maar daalde hij alleen totdat we met 1100 meter maar blij moesten zijn. Gelukkig waren de bellen nog goed, alleen een stuk lastiger te vinden. Met nog goed de snelheid erin konden we aan het derde been beginnen.
Het noordelijke been zou, met zo’n 20 kilometer per uur wind uit het oosten, gemakkelijk moeten zijn. Echter werd de pret een beetje bedorven door een groot stuk lucht waarin zich geen tot zeer weinig cumuls bevonden. Waar we op het tweede been los van elkaar vlogen hadden we elkaar op het derde been elkaar hard nodig. Met een sterk staaltje teamvliegen hebben we ons hier goed doorheen geworsteld. Omdat dit blauwe gat de snelheid niet ten goede kwam, en we bij 1000 meter al weer verder moesten, werd het langzaamaan steeds later. Gedurende dag nam de wind ook toe en op het derde keerpunt waar we maximaal benedenwinds van Klix vlogen was hij al tot 30 kilometer per uur toegenomen. Hier werd het dan ook duidelijk dat de bellen minder werden en we nog flink ons best mochten doen om terug te komen. Door de sterke tegenwind en zwakke bellen moesten we veel draaien en konden we nog maar amper afstand maken. Het resultaat: Twee buitenlandingen naast elkaar op 45 km voor het einde. Als troost zagen we in dit veld een aantal Wilga’s weg vliegen om andere kisten op te halen. Vele kisten met zelfstarters hoorden we langsvliegen, en als grote troost kwam de er nog een Cirrus in hetzelfde veld landen. Dit heeft ons alsnog een mooie 11de en 12de plek opgeleverd in het klassement. Jammer van de buitenlanding maar aangezien de wedstrijdleiding toch een beetje een roze bril op had gezien de tasksetting was er deze dag helemaal niemand rondgekomen. Van geen enkele klasse!
Wij gaan nog wat offers brengen aan de weergoden, want de vooruitzichten zijn nog wat marginaal, en dan rammen met die Cirrusjes!
Jelmer en Rick
