Prijsuitreiking en laatste wedstrijddag
Op de Facebookpagina schreven we gisteren dat Ronald dagwinnaar was geworden. Alle files waren ingeleverd en de LAK vlieger uit Litouwen had problemen met zijn file. Door het inleveren van zijn secundaire logger had hij wel een goede file en won de dag net voor Ronald; een gedeelde tweede dagplaats.
Het weer voor de laatste dag is gelijk aan het weer van de eerste wedstrijddag, wat wind uit het zuidwesten, matige blauwe thermiek, lage werkhoogte. Zoals jullie inmiddels weten betekent dit maximaal 3 m/sec stijgen tot ongeveer 7000 ft. De opdrachten zijn bescheiden 360 km race voor de standaard en 3 uur AAT voor de clubbies. Dit betekent ook dat er vandaag van alles kan gebeuren; vooral in de clubklasse waar de verschillen klein zijn. In de standaardklasse lijken de kaarten wel geschud, Mathew Scutter staat 280 punten voor en Robin en die staat weer 145 punten voor op Sebastián Nagel. Geen fouten maken. Toch gaan de standaardklassemannen nog even proberen het bed op te schudden.
Tijdens de vlucht zien we dat Robin en Ronald goed gaan, sneller dan de rest maar komen toch weer vast te zitten in de gaggle met hun Australische shaddow. Op dat moment weet Robin dat zijn kansen voor de dag over zijn en Ronald vliegt uit de gaggle voor de dagwinst, hetgeen dus bijna lukte. Weer prima ploegenspel. Tijdens de laatste kilometers komt Mathew aan de tip van Robin vliegen en balt zijn vuist als vreugdegebaar. De laatste kilometers vliegen ze in de gaggle naar huis, terwijl Ronald een scherp eindschot produceert.
In de clubklasse zetten Nick en Annemiek alles op alles om het verschil te maken. Voor de startlijnopening raken ze elkaar kwijt en op het geplande starttijdstip zit Annemiek heel hoog en heeft het geen zin om op Nick te wachten. Omdat ze relatief vroeg weg is en een goede snelheid weet te maken gokt ze op wat meer afstand in de tweede sector en de gaggle die tijd gaat verliezen in de laatste kilometers. Dit lukt net niet. Nick gaat lekker snel en het lijkt even een topklassering te worden. Helaas gooien de Britten roet in het eten. Door een prima teamprestatie duwen ze een Duitser van het podium af en veroveren ze de eerste en derde plaats in de totaalklassement. Een prachtige prestatie. Nick schuift nog een plaats op in het klassement en wordt 7e. Onze vriendelijke oosterburen winnen gelukkig wel het landenklassement met de Polen op de tweede en de Britten op de derde plaats.
De Poolse vliegers hebben de hele wedstrijd het meeste indruk gemaakt. Veel hoge dagklasseringen, maar op een dag een collectieve strategische fout die hen van de eindoverwinning houdt. Vijf vliegers, 1 aanhanger, 1 (hele mooie) ophaalster en een teamcaptain maakt deze wedstrijd voor hen een Tour de force.
Zelf hebben we het in de eerste dagen laten liggen. Na onze goede trainingsweken kozen wij ervoor om uit te gaan van onze eigen kracht en uit de gaggle proberen te blijven. In de tweede week ging dit goed maar in de eerste twee dagen hebben we hier punten laten liggen. Al met al zijn we tevreden met het resultaat.
Rest ons om iedereen te bedanken voor alle hulp die we hebben gekregen om dit grandioze avontuur mogelijk te maken. De afdeling zweefvliegen, De mensen die ons de zuurstofinstallaties hebben geleend, onmisbaar in dit land. Glider Pilot Shop voor alle ondersteuning met de vluchtcomputers en de koffer met reseve-instrumenten. William en Evelien Stalenburg van Outback Gliding die ons de beschikking gaven over hun hangaar, ons met raad en daad bijstonden en op de een na laatste dag zelfs een van onze vliegers uit de akker haalden. En “at last but not least”: Australian Soaring Center Corowa voor al hun ondersteuning met transport, de trainingsweken, de coaching, de thuisreis en ook de gezelligheid en gastvrijheid in paradijs Corawa. Morgen vliegen we naar “huis”; Corowa. Was het op de heenreis nog een vlucht van wel 480 km, na onze avonturen boven Narromine lijkt het routine as usual. Een kwestie van perspectief zoals alles in dit fantastische land.
Ook dank aan alle vrienden van Tulip, Jan en Robbie Seton en de Gilze zweefvliegclub voor het ter beschikking stellen van de prachtige vliegtuigen welke we 6 weken mochten gebruiken.
Tot ziens in Nederland.
